Μήλος, το νησί με τις άπειρες επιλογές για μπάνιο, το ανέλπιστα καλό φαγητό και τους φιλικούς ντόπιους που φαίνεται να έχουν πάρει το γράμμα του τουρισμού.
Πήγα, είδα και ξετρελάθηκα και είπα να τα σας τα πω για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί.
Παραλίες
Αχιβαδολίμνη: Θυμίζει Ελαφόνησι αλλά χωρίς τους αμμόλοφους. Οργανωμένη και όνομα και πράμα καθώς πίσω της υπάρχει πράγματι μια αχιβαδολίμνη.
Καλογριές: Πας μόνο με καραβάκι, ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ, παρθένα νερά όπως πιθανά είναι και οι καλόγριες!
Κλέφτικο: Πας μόνο με καραβάκι, ΑΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ, τρομερά βάθη, εννοείται να πάτε με καραβάκι που θα δίνει μάσκες και τα λοιπά, εκτός αν έχετε δικά σας.
Παλαιοχώρι: Πήγα στην Παραλία Α που ήταν οργανωμένη, δεν ξέρω αν υπάρχει Β. Πολύ όμορφα χρώματα στα νερά και τα βράχια.
Παπάφραγκας: Η πιο μικρή παραλία του νησιού, ίσα - ίσα για 10 άτομα. Μοναδικό θέαμα, αξίζει έστω για μια βόλτα μέχρι το βάθος που βγαίνει στην ανοιχτή θάλασσα.
Σαρακήνικο: Το απολύτα σεληνιακό τοπίο της Μήλου. Ήλιος από παντού και πάλι κάτι που άμα δεν το δεις δεν είδες τίποτα.
Συκιά: Πας μόνο με καραβάκι, είναι παραλία μέσα σε σπηλιά.
Τζιγκράδο: Ξακουστό για τα χρώματα του αλλά και τον περιπετειώδη τρόπο προσέγγισης και... αποχώρησης από την παραλία.
Φυριπλάκα: Δίπλα στο Τζιγκράδο, αλλά με εύκολη προσέγγιση και οργανωμένη παραλία. Ευκολάκι.
Φυροπόταμος: Από τις πιο όμορφες παραλίες με λίγες ξαπλώστρες και καταπληκτική σκιά για λιώσιμο. Καλός καφές (υπήρχε ένα θέμα με τον καλό καφέ στη Μήλο).
Το πόσες άλλες επιλογές υπάρχουν δεν το συζητώ: Αγία Κυριακή, Γέροντας, μονοήμερη στην Κίμωλο...
Αξιοθέατα
Αξίζει να επισκεφτείς τις Κατακόμβες, στην περιοχή της Τρυπητής, που αποτελούν το πρώτο μεγάλο νεκροταφείο των πρώτων χριστιανικών χρόνων. Η επίσκεψη είναι σύντομη (20 λεπτό), εντυπωσιακή και δροσιστική (μιας και είναι κάτω από το έδαφος).
Το Κλίμα είναι ένα παραδοσιακό ψαροχώρι που δεν έχεις ξαναδεί, με χρωματιστά σπίτια που εκτείνονται ως την ακτή και ονομάζονται "σύρματα". Τα σύρματα αποτελούσαν/αποτελούν θέσεις φύλαξης των βαρκών των ψαράδων. Οι ψαράδες τραβούσαν με σύρμα τις βάρκες τους μέσα στα παραθαλάσσια κτίσματα για να τις επισκευάσουν ή να τις αποθηκεύσουν το χειμώνα. Σήμερα πολλά από τα σύρματα νοικιάζονται σε παραθεριστές.
Το Κάστρο βρίσκεται πάνω από τη Χώρα της Μήλου που δεν είναι άλλη από τη γραφική Πλάκα. Η θέα από ψηλά και ειδικά την ώρα του ηλιοβασιλέματος είναι κάτι που δε χάνεται.
Γύρος του Νησιού
Για τις παραλίες που πας μόνο με καραβάκι (Κλέφτικο, Καλόγριες, Συκιά κλπ) καθώς και μερικά άλλα αξιοθέατα (τις Αρκούδες που από προφίλ είναι λαγουδάκι, κάποιους ερημίτες που έχουν στήσει το τσαρδάκι τους στο πουθενά μέσα στη θάλασσα) υπάρχουν πολλές επιλογές, από σύντομες 3ώρες βόλτες με ιστιοπλοικά ή καταμαράν μέχρι μονοήμερες εκδρομές.
Εγώ θα πρότεινα μονοήμερη αν και οι απόψεις διίστανται κυρίως επειδή άμα τύχει να έχει κακό καιρό μάλλον το μετανιώνεις τρελά. Σε μένα πάντως που έτυχε καλός καιρός μπορώ να πω πως ήταν από τις πιο ωραίες εμπειρίες. Στις μονοήμερες το κόνσεπτ λέει οτι τρως και πάνω στο πλοίο. Για ακόμα πιο προχωρημένες καταστάσεις, το φαγητό ετοιμάζεται στην παραλία Συκιά και περιλαμβάνει χταποδάκι, ψαράκια (μαρίδα, φρέσκος τόνος, μπακαλίαρος τηγανιτά ή ψητά), σαλατούλα, μερακλήδικο ψημένο ψωμί και φυσικά αλκοόλ (ούζο, κρασί, ρακή κλπ).
Στην επιστροφή με το ηλιοβασίλεμα πέφτει και γλυκάκι :).
Φαγητό/Ποτό/Γλυκό
Πολλώνια: Στο Αρμενάκι, μόνο θαλασσινά που ήταν καταπληκτικά φρέσκα και με σαλατικά δικής τους παραγωγής. Στην Κιβωτό των Γεύσεων, ΤΑ ΓΛΥΚΑ (σοκολατόπιτα, πορτοκαλόπιτα, λεμονόπιτα) και πιταράκια (που είναι παραδοσιακό αλμυρό τυροπιτάκι της Μήλου). Στα 8 Μποφώρ, για ποτάκι πάνω στο κύμα με θέα όλο τον κόλπο των Πολλωνίων.
Τρυπητή: Στα Γλαρονήσια, πολύ ωραία πλακόπιτα και πιταράκια. Στη Μεθυσμένη Πολιτεία, πρωτότυπες πένες αλά κρεμ με γαρίδες πορτοκάλι. Στην Εργίνα, πατατότουρτα και χειροποίητα λαζάνια.
Πλάκα: Στην Αρχοντούλα (που είναι πολύ hype), μπορώ να πω οτι ήταν το πιο μέτριο φαγητό αλλά έχει πολύ ωραία θέση. Στην Ουτοπία, για καφέ/ποτό που κόβει την ανάσα με το απεράντο μπλε από κάτω (σπάνια βρίσκεις να κάτσεις). Στο Εν Πλώ για θέα κυρίως στο εσωτερικό του νησιού. Στον Παλαιό για πολύ έμπειρα γλυκά (θα το καταλάβετε μόνο αν τα δείτε), δοκίμασα μιλφείγ και ήταν απλά ουράνια.
Αδάμας: Σε διάφορα μπαράκια όπως Πλώρη, Άκρη που βρίσκονται ψηλά και μπροστά στο λιμάνι και έχουν μια συμπαθητική γοητεία. Στην Αγγελική, θεικό παγωτό πικρή σοκολάτα (μιλάμε μονίμως 10 άτομα ουρά σε αυτό το μαγαζί).
Σας αφήνω με μια συμπαθητική φωτογραφία από το Τζιγκράδο (φορτώσου την περιουσία σου και κατέβα):
