Με καρδιά ψαριού που τρέμει ξεκίνησα χτες να πάω στο Ελληνικό για να δω τους Kaiser Chiefs. Αυτή τη φορά μπορούσες να μπεις από την παραλιακή και αυτό και μόνο αποτέλεσε ένα πρώτο σημάδι οτι όλα θα πάνε καλά. Αν και το είχα το προαίσθημα, δεν περίμενα οτι θα δω ένα τόσο απίστευτο live!Μπαίνοντας στις εγκαταστάσεις πας λίγο στα χαμένα, σα να περιπλανιέσαι στην έρημο και με μόνο οδηγό τα αυτάκια σου για να εντοπίσεις από που στο περίπου έρχεται η μουσική ώστε να... χαράξεις πορεία. Ευτυχώς, πήρα από πίσω τον ξενόφερτο κύριο από κάτω που μάλλον είχε αναλάβει χρέη leader - αρχηγού ;)))
Στη σκηνή έπαιζαν οι Good Shoes και είπα να τους βγάλω μια φωτό έτσι μόνο και μόνο γιατί πολύ γουστάρω το όνομα τους! Αν τους έλεγαν και "Nice Shoes" θα με άρεσαν ακόμα πιο πολύ (ε, είμαι λίγο όργιο). Μικρούληδες ήταν και έπαιζαν σε στύλ καθαρά επηρεασμένο τόσο από Kaiser Chiefs όσο και από Αrtic Monkeys.Μετά βγήκαν οι Long Blondes με μια τραγουδίστρια ηφαίστειο μέσα σε ένα κολλητό και πολύ σέξυ κόκκινο φόρεμα με μαύρες λεπτομέρειες! Θεωρώ οτι ήταν οτι πρέπει για να ζεστάνουν και να ξεσηκώσουν το κοινό λίγο πριν τους Kaiser. Εδώ να σημειώσω οτι το κοινό ήταν πολύ λίγο, τουλάχιστον για αυτό που περίμενα εγώ, και ευτυχώς όχι τόσο μικρής ηλικίας όσο νόμιζα οτι θα είναι!
Για ότι ακολούθησε έχω να πω οτι έμεινα άφωνη. Μετά τη συναυλία δηλαδή, γιατί ξεπατώθηκα να γκαρίζω. 11 και βάλε ήταν η μεγάλη στιγμή! Μπήκαν και με τη μια μας πλάκωσαν στα Every Day I Love You Less And Less.. Και από το πρώτο κομμάτι φάνηκε το πανυγήρι που θα ακολουθούσε.. Ο τραγουδιστής, Ricky Wilson, δεν περίμενε ούτε ένα τραγούδι για να πέσει στους ώμους όσων βρίσκονταν μπροστά στο κοινό (βλεπέ 1η φωτό κάτω). Ήταν τέτοια η ενέργεια που είχε, λες και μόλις πριν από 1 λέπτό τραγουδούσε ήδη σε κάποιο άλλο stage.Η βραδιά είχε πολλές θεϊκές στιγμές με τον Ricky να καβαλάει τις σιδεριές μέχρι ψηλά για να τραγουδήσει (βλέπε 2η φωτό κάτω) καθώς και να εξαφανίζεται από τη σκηνή άνετος και ωραίος και να πηγαίνει μέσα από το κοινό με τα πόδια μέχρι τα μπαρ που βρίσκονταν στα άκρα της αρένας και να ανεβαίνει πάνω σε έναν από τους εκεί πάγκους για να απολαύσει μια γουλιά μπύρα. Μετά επέστρεψε κύριος στη σκηνή, ενώ η μπάντα συνέχιζε να παίζει περιμένοντας τον!
Μια άλλη τρομερή στιγμή ήταν όταν ο Ricky φάνηκε να καλεί κάποιον από το κοινό μπροστά να ανέβει στη σκηνή. Και ξαφνικά, βλέπουμε ένα ολόγυμνο παλικάρι μόνο με το βρακί του και εντελώς εκστασιασμένο να ανεβαίνει στη σκηνή (βλέπε 1η φωτό από κάτω)! Τον έβαλε ψηλά δίπλα από το ντράμερ και συνέχισε να τραγουδά. Το παλικάρι έμεινε για περίπου 2 κομμάτια εκεί πάνω έχοντας χάσει στην κυριολεξία την μπάλα, καλά όχι οτι δεν την είχε χάσει από πριν, χοροπηδώντας και χορεύοντας. Σε κάποια φάση άρχισε να ντρέπεται οπότε έβαλε και μια μπλούζα (2η φωτό). Όταν κατέβαινε από τη σκηνή και μάζευε τα ρούχα του ο Ricky έπιασε και του έδωσε και τη μια κάλτσα του. Μιλάμε δεν παίζεται ο τύπος.
Ένα άλλο πολύ τρυφερό στιγμιότυπο ήταν επίσης όταν είδαμε το Ricky να αφήνει κάπου στη σκηνή ένα σουτιέν που μόλις του έδωσε κάποια από το κοινό!Το πρόγραμμα που κάναν και οι επιλογές των κομματιών ήταν κατά τη γνώμη μου άψογες. Παλιός και νέος δίσκος σε πολύ καλές αναλογίες, όλοι πρέπει να έμειναν ικανοποιημένοι. Ο ήχος δεν ήταν και τέλειος αλλά και πάλι κερδίζαν στα σημεία. Ειδικά το τέλος στο ανκορ, που μας άφησαν με το Oh my God, τι να λέμε, speechless. Για μένα, το καλύτερο κομμάτι τους!
Και για το τέλος μερικές φωτογραφίες από τα κλασικά μου καμμένα κολλήματα. Να σημειώσουμε οτι το παλικαράκι στα αριστερά το είδα από το τραμ στο ύψος του Φαλήρου και αμέσως κατάλαβα οτι πήγαινε για τη συναυλία. Το ντύσιμο είναι σκέτος Ricky.
Αν πρέπει να πούμε κάποια μείον που είχε η βραδιά ήταν:
- Τα συνεχώς προβληματικά μικρόφωνα που έπρεπε να αλλάζει ο Ricky, ευτυχώς χωρίς να χρειαστεί να ξενερώσει και να μας αφήσει σύξυλους.
- Αυτή η ελεεινά ηλίθια συνήθεια να εκσφενδονίζονται μπουκάλια (έστω νερού αλλά όχι και ολόκληρη μπύρα γαμώτη μου) .
- Η σκόνη από το δάπεδο που προς το τέλος και κυρίως όταν φεύγαμε γινόταν λίγο αποπνικτική.
