Με τον καιρό που κάνει αυτές τις μέρες βλέπεις περίεργες εικόνες. Όπως χτες το απόγευμα γυρίζοντας από δουλειά, που είδα στο δρόμο το ζευγαράκι της φωτό…
Η κοπέλα φουλ καλοκαιρινή και το boyfriend έτοιμο για χειμερινές εξορμήσεις…
Και προχτές το πρωί, πηγαίνοντας στη δουλειά, είδα τον κύριο από κάτω…
Κρύο στο πάνω διάζωμα, ζέστη στο κάτω!Άσχετο παντελώς, αλλά χτες το βράδυ η μάμυ μου, μου εμφάνισε κάτι μωρουδίστικα κόκκινα παπουτσάκια που ξέθαψε από την αποθήκη. Ήταν λέει τα πρώτα παπουτσάκια με τα οποία περπάτησα. Όταν τα είδα έπαθα ένα μικρό σοκ! Όλοι το ξέρουμε ότι, ναι, υπήρξαμε και μεις μικρά μπεμπάκια, αλλά αυτό δεν ξέρω δεν το πίστευα… Είχα εγώ δηλαδή κάποτε ένα τόοοοοσο μικρό ποδαράκι???
Με τον τρόπο που ζούμε και σκεφτόμαστε μου φαίνεται πως έχουμε ξεχάσει κιόλας (κιόλας, μόλις στα 25…) ότι ήμασταν και μεις παιδάκια κάποτε…
