Ήρθε πάλι ο Φοίβος Δεληβοριάς να μου δώσει αυτό που έλειπε από τα αυτιά μου, στη γλώσσα μου.
Με theremin και ξεκούρδιστα πιάνα μα τόσο κουρδισμένος. Με εξομολογήσεις και νανουρίσματα, μα τόσο ηλεκτρικός, πυκνός, ευθής.
Μιλά για γυναίκες, μιλά με γυναίκες.
Ερωτικός, νοσταλγικός, λενα-πλατωνικός, στερεονοβικός, μελωδικά σύνθετος συνοδεία φαντασμάτων.
Ένας στοργικός, μικρός πρίγκηπας.
η άλλη καρδιά (στην πρίζα)
αμφιβολία (αυτή η εποχή)
θα 'θελα να 'μουν εκεί (από άλλη εποχή)
το σκοτάδι των δύο (η ένωση)
καταφύγιο (κοίμησε με, από αυτό και ο τίτλος του post)