Την προηγούμενη εβδομάδα ήμουν Βερολίνο λόγω δουλειάς. Δεν το περίμενα, αλλά το κατασυμπάθησα το Berlin. Πρόκειται για μια πόλη λουσμένη στο πράσινο (οι φωτογραφίες από το αεροπλάνο και αυτή από τη θέα που είχα από το παράθυρο του δωματίου μου στο ξενοδοχείο το επιβεβαιώνουν).
Φάγαμε πάαααααρα πολύ και οφείλω να ομολογήσω ότι ξετρελάθηκα με την ντοματόσουπα (βλέπε φωτό). Σε όσους το είπα ξίνισαν, αλλά υποσχεθείτε μου ότι όσοι βρεθείτε εκεί θα τη δοκιμάσετε και θα με θυμηθείτε!
Η βόλτα στην πόλη έχει πάρα πολύ ωραία αίσθηση, πάρα πολλά ποδήλατα και το καταπληκτικότερο όλων ποδήλατα – ταξί (τα veloTaxi). Οι τύποι τα οδηγούν κάνοντας ποδήλατο και μπορούν να μεταφέρουν μέχρι άλλα δύο άτομα. Μιλάμε ότι είχαν κάτι γάμπες – πέτρα!
Βεβαίως δεν απουσίασαν και οι υπέροχες στιλιστικές προτάσεις όπως είναι τα καταπληκτικά κόκκινα παπούτσια της φωτογραφίας (ναι, τώρα ξέρουμε από πού ψωνίζουν τα ξωτικά!) και το υπέροχο καλσόν (του τύπου «με έχουν καταλάβει αράχνες και υφαίνουν τον ιστό τους μέρα νύχτα» για να περικυκλώσουν τις «πελώριες» γάμπες μου! Ναι, στάζω δηλητήριο το ξέρω!).
Αυτά είδε και ο καταπληκτικά cool φίλος μας (από γκράφιτι σε τοίχο) και είπε να βάλει τα «γυαλιά της αγάπης» μπας και ηρεμήσει..
Το βράδυ το Berlin δεν κοιμάται και εμείς είχαμε την τύχη να βρεθούμε εν αγνοία μας σε ένα χώρο που θύμιζε πάρα πολύ την Τεχνόπολις στο Γκάζι, όπου γινόταν το Festival Pop. Από όλα τα κτίρια ακουγόταν διαφορετική μουσική και στον εξωτερικό χώρο επικρατούσε ένα πανηγύρι από μαστουρωμένους και λουκάνικα ;-). Εκεί καταχάρηκα όταν είδα το πανό ενός από τα event, το «Club 23», και θυμήθηκα το δικό μου κάποτε αγαπημένο Club 22 (τελικά αυτοί οι Germans είναι πάντα ένα βήμα πιο μπροστά, άλλη μια επιβεβαίωση).
Στην επιστροφή ήμουν τυχερή, είχα θέση σε παράθυρο και να μια φωτογραφία από τις δεκάδες που έβγαλα πάνω από τα σύννεφα (ή πάνω στα σύννεφα).
