Που είναι η Αθήνα ΟΕΟΟΟΟΟΟ?

Γενικά, πρέπει να τα δοκιμάζουμε όλα, να μαζεύουμε εμπειρίες. Ε, έτσι σκέφτηκα και εγώ και πήγα το ΠΣΚ για ιστιοπλοΐα. Η ιστιοπλοΐα είναι μια ενασχόληση που θέλει πολύ τσαγανό, ειδικά όταν πρόκειται να ταξιδέψεις με 7 μποφόρ (Ω ναι! Αυτή είμαι εγώ).

Το πρόγραμμα έλεγε Αίγινα και Πόρο και έτσι και έγινε. Παρασκευή και Σάββατο ήταν πάρα πολύ καλά, πολύ ενδιαφέρον το κόνσεπτ. Δυο πολύ βασικά μειονεκτήματα είναι αυτό της τουαλέτας και γενικά το θέμα της καθαριότητας. Δεν έχει εκεί μαλλιά, νύχια και ωραία ντυσίματα.

Είχα ακούσει για το γερό Μπισμπίκη (σαν όρος είναι πολύ αναγνωρίσιμος, χωρίς να έχει ακριβή ερμηνεία…), ο γερο Μπισμπίνης εκτός από ψαράς τι άλλο χάρισμα να έχει άραγεςςςςς;

Την Κυριακή ξεκινήσαμε στις 12 από Πόρο και φτάσαμε Αθήνα στις 9 το βράδυ (21-12= 9 ώρες…). Όλες αυτές τις ώρες τις έβγαλα στο κατάστρωμα του ιστιοπλοικού φορώντας ένα φλις και έχωντας φάει γύρω στους 200 κουβάδες νερό. Από το αλάτι, τα χείλια μου είχαν γίνει σαν τον αράπηδων ή διαφορετικά σα να είχα φάει 4 τόνους ποπ κορν. Το να μπεις μέσα στο ιστιοπλοικό θα ήταν μια λάθος κίνηση, την οποία απέφυγα μετά μανίας, όχι όμως και ο αδερφός μου που ήταν για 45 λεπτά σε ορθή γωνία στη λεκάνη... Στην ακόλουθη φωτογραφία φαίνονται τα δικά μου δάχτυλα, και όχι της γιαγιάς μου, μετά από όλο αυτό το «ξύλο» (ναυτικός όρος για την περιγραφή του γεγονότος ότι έχεις φάει όλη τη θάλασσα στα μούτρα) που φάγαμε.
Πρέπει βέβαια να ομολογήσω ότι η γαλήνη που ένιωσα πιάνοντας λιμάνι δεν περιγράφεται. Εκεί νιώθεις πολύ survivor ρε παιδί μου.
Πληροφοριακά, το όλο τριήμερο κόστισε 50 ευρώ (συμμετοχή) και έγινε μέσω της γραμματείας Νέας Γενιάς (δηλώνεις συμμετοχή και κληρώνεσαι νομίζω). Όποιος έχει αντοχές ας το τολμήσει!