Theologos beach!

(Ήθελα να σας αφήσω με κάτι ευχάριστο για το σκ! Life goes on!)

Λοιπόν, το τριήμερο που πέρασε ήμουν τυχερή γιατί μας έκατσε ο καιρός και πήγαμε εκδρομούλα!

Πήγα στο Θεολόγο, που αποτελεί τουριστικό θέρετρο πολύ κοντά στην Αθήνα (περίπου μιάμιση ώρα για ένα κανονικό οδηγό, όχι Νικολάκη όπως είμαι εγώ), τελευταίως ιδιαιτέρως ανερχόμενο, αλλά με έμφαση, χρόνια τώρα, κυρίως στον οικογενειακό παραθερισμό.

Μια γνωστή μας έδωσε και δοκιμάσαμε κάτι χυμούς πολύ περίεργους (αυτά τα χρωματιστά χαρουμενί μπουκαλάκια της φωτό) που και καλά είναι για μωρά παιδιά! Δεν ξέρω, εμένα σα νερό με πολύ ζάχαρη και μια γεύση φρούτου μου φάνηκε, όχι και οτι πιο καλό και φυσικό για παιδάκια. Δε τα συνιστώ!
Την αιώρα την είδατε έτσι.. μιλάμε, all the money!

Να μια αναμνηστική φωτογραφία των (ποδιών των) κοριτσιών που πήγαμε (η φίλη μας η καρέκλα δεν έβρισκε τη σαγιονάρα της)!

Φάγαμε τρελά θαλασσινά.. Ξέρετε τώρα μετά το μπάνιο και με θέα τη θάλασσα ανοίγει απίστευτα η όρεξη...

Ε και μια κολλητή μου συνέλαβε την πατέντα - γυφτιά του σαββατοκύριακου. Αν θες να βάλεις την κλασική πολύ αμάνικη (πολύ "παρτή", που λέμε και μεις οι γυναίκες) μπλούζα και ξέχασες να πάρεις στράπλες σουτιέν... με ένα δαγκανάκι - τσιμπιδάκι λύθηκε το πρόβλημα!

Ε καλά, διαπρέψαμε και σε άλλου είδους καραγκιοζιές αλλά αυτά δεν είναι προς δημοσιοποίηση.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

Παγκόσμια ημέρα κατά του καπνίσματος

Κάθε στιγμή, είναι μια στιγμή ΑΞΙΑ για να βγάλετε από τη ζωή σας το βρωμερό και καταστροφικό πακέτο από τσιγάρα που κουβαλάτε!

(Σιγά μη δε σας έκραζα!)

Hot Dog

Δεν ξέρω τι έγινε..

Ξύπνησα και δεν ένιωθα καλά.. Να πεις πως δεν είχα οργανωθεί καλά, ε όχι.

Φρόντισα να βρω ένα ήσυχο μέρος. Τέτοιο, ώστε να ξέρω οτι δε θα με χτυπήσει ο ήλιος μόλις ξημερώσει.

Κοίταξα κιόλας να κόβει μπας και έπιανε κανάς βοριάς.. τι διάολο..

Όταν ξύπνησα, είχα πιαστεί εντελώς.

Καθόλου, μα καθόλου, δεν ξεκουράστηκα χτες βράδυ... ενώ κοιμήθηκα τουλάχιστον 10 ώρες..

Τι να πήγε στραβά χτες βράδυ;;;

Ανεπίσημη εκδοχή Β(ου):
"Μα που πήγε;; Όλο το βράδυ τον περιμένω τον παλιαλήτη! Εντάξει, μπορεί και να με πήρε ο ύπνος για καμιά ώρα αλλά ας μου έριχνε ένα χαστούκι. Πείσμωσα τώρα. Θα κάτσω έτσι εδώ όλοι την υπόλοιπη μέρα. Θα κλαίω και θα τον περιμένω με ανοιχτή την.. αγκάλη μου!"

Έξω; Μπα, θα κάτσω μέσα να ακούσω Φοίβο

(Ο yoreekas ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ)

Λοιπόν, βροχή και σήμερα και νομίζω είναι η ευκαιρία μου να μιλήσω για κάτι που αγαπώ πολύ και ταιριάζει στον περίεργο αυτό καιρό.

Ο Φοίβος (ο Δεληβοριάς, εννοείται) έβγαλε καινούριο δίσκο. Και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό.

Το καινούργιο cd λέγεται "Έξω" και είναι αλλιώς από τον προηγούμενο θεϊκό "Καθρέφτη" (εδώ μπορείτε να ακούσετε δείγματα από τον Καθρέφτη).

Δεν το έχω ακούσει αρκετά ακόμα ώστε να κρίνω αντικειμενικά αλλά ήδη μπορώ να πω κάποιες πρώτες εντυπώσεις για κάποια κομμάτια:

Αδιάκοπα (Νο 2): Ρομαντικό, τζαζοκομμάτι… Θαλασσινό, με φιλιά, ήλιους, μέλια και γλυκόλογα αναπόλησης της απόλυτης αγάπης… Αρχίσαμε λέω. Χώμα έγινα.

Ο προορισμός (Νο 4): Απαλό κομμάτι, κλασσικός Φοίβος. Μου θύμισε το στυλ και τη διάθεση του «Καθρέφτη». Τόσο απλά, τόσο καλά. Έχει και ένα πιανάκι σε μια φάση που θυμίζει πολύ 80ila αλλά του πάει.

Το σουξέ της Έλσας (Νο 5):Πάρα παρά πάρα πολύ καλό. Χαρούμενο, καλοκαιρινό, ότι πρέπει για να χορέψεις. Πάρτε στίχο:

«Τρέμε Χατζηγιάννη κανένα απ’ τα σουξέ σου δε με φτάνει.
Ως εδώ Τσαλίκη, για σένα ήρθε τώρα η Θεία Δίκη.
Φέτος θυμηθείτε, το καλοκαίρι σκούρα θα τα βρείτε.
Στα κλάμπ συνέχεια θα χορεύουν μέσα μ’ αυτό το τραγουδάκι για την Έλσα.
Για την Έλσα.»

Διάβασα, άκουσα, δε θυμάμαι, ότι η Έλσα είναι μια κολλητή του Φοίβου η οποία του έκανε παράπονα ότι έχει γράψει τραγούδια για τόσες και τόσες και για αυτήν τίποτα. Κωλόφαρδη Έλσα… Ήδη το κομμάτι παίζεται σε κλαμπ στην παραλιακή ε!

Και του χρόνου (Νο 7): Αυτό ξεκινώντας μου θύμισε ενορχήστρωση Φάμελλου. Το κομμάτι έγινε κατά παραγγελία από το σταθμό Μελωδία. Γλυκό, εύχαρο, και μάλλον ο Φοίβος πάει να το κάνει καθεστώς να βγάζει σε κάθε δίσκο του και ένα καινούργιο κομμάτι που αφορά την Πρωτοχρονιά, αλλά με τέτοιο τρόπο που δε χρειάζεται να είναι Χριστούγεννα για να μπορούμε να το ακούσουμε!

Κ-13 (Νο 10): Αντιπροσωπευτικό μελαγχολικό τραγούδι του Φοίβου που επικεντρώνεται στην κατηγορία ανθρώπων που είναι μοναχικοί, και περίεργοι για τους άλλους. Ο συγκεκριμένος είναι ο τύπος που νοικιάζει συστηματικά στο βίντεοκλαμπ τα νέα φιλμ της Βίνας της Ασίκη (εξαιρετικά αφιερωμένο στο Fight Back αυτό). Το συγκεκριμένο κομμάτι γράφτηκε πριν από 13 χρόνια. Στο δίσκο αναφέρεται μεταξύ σοβαρού και αστείου οτι "Από τότε η Βίνα Ασίκη έχει σχεδόν εντελώς σταματήσει να εμφανίζεται στις οθόνες μας. Ελπίζουμε να τη βοηθήσουμε να αλλάξει γνώμη."

Το καλοκαίρι θα ρθει (Νο 12): Γλυκό τραγουδάκι, ένιωσα σα να είναι το σάουντρακ του τέλους ενός καλοκαιριού. Που έζησες έναν φανταστικό έρωτα και στην επιστροφή ξεφούσκωσε. Το αποκορύφωμα στο ρεφρέν:

"Κι ύστερα πάλι μου λείπει η αγάπη, μου λείπει η αγάπη, μου λείπει η αγάπη, και ύστερα πιο δυνατά η μουσική"........

Ότι πρέπει για τέλος.
Η συσκευασία (θα έπρεπε να) περιέχει μέσα και ξυραφάκι (αλήθεια, ας το σκεφτούν για το επόμενο cd).

Όσοι γουστάρουν Φοίβο να γνωρίζουν οτι υπάρχουν δύο site σχετικά με αυτόν, ici et la.
Οι υπόλοιποι, προσπεράστε..

Πάμε Γήπεδο;;;

Ξύπνησα Κυριακή απόγευμα στις 4 και βάλε.. μετά από ξενύχτι στα μπουζούκια.. (not my choice, έφταιγε η εθνική γιορτή Κωσταντίνου και Ελένης Κατακουζηνού).

"Το βράδυ μην κανονίσεις, θα πάμε γήπεδο", μου λέει ο bro.
Του το είχα ζητήσει να πάμε μια φορά και καθώς έχει πάρει διαρκείας, πήραμε και αυτό ενός φίλου του, μάζεψα τα κομμάτια μου και πήγαμεεε!

Μπάσκετ βλέπω από τότε που με θυμάμαι, γιατί ο daddy ήταν πάντοτε άρρωστος Παναθηναϊκός (!Φαναθηναϊκός!), ο αδερφός από κοντά αλλά πιο κόσμια, ε και γω το στραβάδι από πίσω.
Στο γήπεδο όμως είχα να πάω πάρα πολύ καιρό, τουλάχιστον 7 χρόνια. & 7 χρόνια φαγούρα δε λέει!

Τρενάκι (αγαπημένο τρενάκι) και φτάσαμε στο ΟΑΚΑ. Δεν ξέρω για εγκατάλειψη και τέτοια, αλλά αυτός ο χώρος, αυτή η άπλα, σου δημιουργεί ένα φοβερό συναίσθημα.

Το θέμα μας ήταν: Παναθηναϊκός - Πανιώνιος (1ος αγώνας των play off, δεύτερης φάσης, για πρόκριση στον τελικό δηλαδή, αυτά για τους άσχετους).

Πολύ λίγος κόσμος στο γήπεδο, πράγμα απογοητευτικό αν σκεφτείς οτι μιλάμε, με αποδείξεις και τρόπαια, για την καλύτερη ομάδα της Ευρώπης αυτή τη στιγμή. Φαντάσου να ήταν σε περίοδο κακής απόδοσης..

Παρατηρώντας τον Αλβέρτη, τον αρχηγό της ομάδας, συνειδητοποίησα οτι θα ήταν θεός για Θεός. Εννοούσα, να παίξει το Χριστό, βεβαίως βεβαίως.

Το καλύτερο όλων ήταν λίγο πριν αρχίσει το παιχνίδι που ο φωτισμός ήταν πολύ χαμηλός και φωτιζόταν μόνο το κέντρο του γηπέδου. Πολύ ωραία ατμόσφαιρα, πολύ αμερικανιά, σα να είσαι στο NBA.

Και αρχίζει το ματς.. Μου λέει ο bro, "Εδώ μπορείς να βρίσεις όσο θέλεις". Μμμ, τα πιάσαμε τα λεφτά μας. Η αλήθεια είναι οτι και γω μίλαγα εντελώς ελεύθερα όμως τα μοναδικά που ξεστόμιζα συνέχεια ήταν:

-Ου ρε!
-Ουστουδιούλου (αγαπημένο)
-Στα κεραμίδια (για τα σουτ των αντιπάλων, έκφραση-κατάλοιπο από παρακολούθηση αγώνων με το daddy)
- Τον παλιοηλίθιο..

Όπως πάντα, μετριότατη στη φαντασία...
Οι υπόλοιποι όμως... ωωω τι ρεσιτάλ, άνοιξαν τα .. αυτάκια μου..

Άκουσα τα εξής θεϊκά:
-Πάρτα μωρή ηλιοκαμμένη (προς μαύρο παίκτη της αντίπαλης ομάδας)
- Αφού δεν το αντέχεις ρε. Πήγαινε διακοπές...
- Ω ρε όρθιο κρέας (για ψηλό αποτυχημένο)
- Μπανάνα (σκέτο ξερό. δεν μπόρεσα να καταλάβω τι στο καλό υπονοούσε)

Ένα άλλο αμίμητο γεγονός ήταν ένας τύπος (διαστάσεις Κατέλη) ο οποίος βρισκόταν ακριβώς πίσω από την μπασκέτα, στο επίπεδο του τερέν. Ο εν λόγω κύριος ούρλιαζε κάθε, μα κάθε, φορά που βάραγαν βολές οι παίκτες του Πανιωνίου το παντελώς άσχετο:
ΑΜΥΝΑ, ΑΜΥΝΑ, ΑΜΥΝΑ, ΑΜΥΝΑ! (με ρυθμό)
Ο bro με ενημέρωσε οτι αυτός ήταν ο κύριος Παναγιώτης που λέει το κομμάτι "Κολλημένος με τα Κάτω Πετράλωνα" στο Je t'aime. Δεν τον έχω πάρει χαμπάρι εγώ αυτόν.

Είχαμε επίσης τον ευγενή φίλαθλο.
Ο τύπος της φωτογραφίας από κάτω καθόταν δίπλα μας. Ο αδερφός μου δήλωσε χαρακτηριστικά ότι δεν αντέχει άλλο όλοι οι τρελοί να κάθονται πάντα δίπλα του. Ο συγκεκριμένος κύριος έβριζε αμίμητα. Όπως βρίζει κάθε γνήσιος Έλληνας. Σωστά, πλήρη, με όλες τις χριστοπαναγίες. Με μια διαφορά: έβαζε πάντα, μα πάντα, το χέρι του μπροστά στο στόμα. Λες και ήθελε να βρίσει στα κρυφά ή λες και ήταν στο εργασιακό του περιβάλλον. Μάλλον του έχει μείνει κουσούρι το κρυφό βρισίδι. Ή μπορεί να είχε μικροφωνάκι στο μανίκι και να έκανε αναμετάδοση τις βρισιές (είμαι παρανοϊκή, I know).

Και μην ξεχνιόμαστε, μιας και βρέθηκα σε ανδροκρατούμενο χώρο χτύπησα και μια φωτογραφία από ένα πολύ αξιοπρεπές και προς παραδειγματισμό πατούμενο, που μάλιστα το φορούσε κύριος μεγάλης ηλικίας (τα συγχαρητήρια μου, είστε μπροστά).

Nike αθλητικό, που παρόλο που είχε τη βλακεία-ελατήριο πίσω, κέρδιζε επειδή ήταν πολύ κομψό και λεπτό στο σύνολο του (ειδικά για το χοντροκομμένο στυλ που έχουν συνήθως τα Nike).

Αυτά!

Α, ναι, κερδίσαμε καλέεεε!

?Μεγάλα ερωτήματα της ζωής?

Τελικά πολύ μεγάλο ήταν αυτό.... όταν διάβαζα άλλων ήταν πιο εύκολο!

Για όποιον βαριέται να διαβάσει όλο το ερωτηματολόγιο, έκανα το εξής: Συγκεντρωτικά, μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον το να δω απαντώντας στο ερωτηματολόγιο αυτό τι στο καλό μπορώ να καταλάβω για την πάρτη μου.

Το λοιπόνε, μέσα στο ερωτηματολόγιο ανέφερα ως πράγματα που γουστάρω, με χαρακτηρίζουν ή μου αρέσουν τα ακόλουθα:

Καλή θέληση, Τεμπελιά, μητέρα μου, μεγάλος έρωτα, bloggers , δυνατές καρδιές, γλύκα, σεξουαλικότητα, Φάμελλος, Δεληβοριάς, Μαφάλντα, Αμελί, αδερφός μου, λιλά, πρασινολαχανί, με γουστάρω, Μοχίτο, γαριδάκια, μουσική, χορεύω, φωτογραφία, αφέλεια-ηλιθιότητα (!!!), Αγκαλιά, θεραπεία, Αυτογνωσία, βλακείες (!!!), μικρή.

Επίσης, ανέφερα τις ακόλουθες λέξεις ως πράγματα που αντιπαθώ, σιχαίνομαι και φοβάμαι:

Κακοί, νεύρα, Χριστόδουλος, δούλα, χαζογκόμενες, υποκριτικές συμπεριφορές, υγεία, βλάχες.

Για όσους δε βαριούνται:

1) Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;

Η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να ρθει. Ο Μανώλης τα λέει όλα.

2) Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;

Οι άλλοι. Κάποιοι κακοί. Πάντως όχι εγώ.

3) Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;

Ε όλο και καμιά βλακεία θα είπαμε με την παρέα. Που να θυμάμαι τώρα! Α θυμάμαι, χτες βράδυ, πολύ γέλιο έπεσε, και άκουσον άκουσον ήμουν πάλι στο Ηράκλειο..

4) Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;

Καλή θέληση (για να είμαι καλή).

5) Το βασικό ελάττωμά σας;

Τεμπελιά, τεμπελιά και νεύρα με αυτούς που δε σέβονται το ότι είμαι ΤΕΜΠΕΛΑ.

6) Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;

Προσπαθώ να τα ζυγίζω. Ελπίζω σε αυτά που πρέπει. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως και να μη δείχνω.

7) Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;

Με την ιστορία χάλια τα πήγαινα.. Μπορώ να πω όμως ότι με απωθεί ο Χριστόδουλος (μελλοντική ιστορική προσωπικότητα ε;).

8) Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα;

Η μητέρα μου. Όλες οι νοικοκυρές και γενικά οι γυναίκες που εξακολουθούν να υπηρετούν την εικόνα της τέλειας γυναίκας (δούλα, γκόμενα, εργαζόμενη, μάνα).

9) Το αγαπημένο σας ταξίδι;

Με ένα μεγάλο έρωτα, οπουδήποτε.

10) Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Not my field. Δε διαβάζω όσο θα έπρεπε και ότι διαβάζω δεν θυμάμαι ποιανού είναι… και δε λέω οι bloggers; (λίγο γλειψιματάκι κανέναν δε χάλασε). Αυτούς τουλάχιστον τους θυμάμαι!

11) Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;

Λατρεύω τις δυνατές καρδιές.

12) ... και σε μια γυναίκα;

Τη γλύκα και την σεξουαλικότητα σε ένα πακέτο (για το σπίτι).

13) Ο αγαπημένος σας συνθέτης;

Φάμελλος και Δεληβοριάς (ακούω το καινούργιο του τώρα, θα σας πρήξω) αν είναι να μιλήσουμε για Ελλαδίτσα. Γιατί για ξενόφερτους άστο, δεν ξέρω τι να πρωτοσκεφτώ, κολλάει ο εγκέφαλος.

14) Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;

Δεν μπορώ να σφυρίξω γαμώ τη μου, δεν τα καταφέρνω. Εξάλλου έχει πολύ φασαρία με τα νερά, δε με ακούω και δε λέει έτσι, να γουστάρουμε!

15) Το βιβλίο που σας σημάδεψε;

Μαφάλντα, είμαι και πολύ κυνική μιλάμε.

16) Η ταινία που σας σημάδεψε;

Αμελί, είμαι και πολύ ονειροπόλα μιλάμε.

17) Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;

Θα ήθελα να γίνει ο αδερφός μου! Ή έστω εγώ!

18) Το αγαπημένο σας χρώμα;

Είμαι διχασμένη ανάμεσα στο λιλά και το πρασινολαχανί.

19) Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;

Το ότι τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Νομίζω με γουστάρω δηλαδή.

20) Το αγαπημένο σας ποτό;

Θα καταλήξω στο Μοχίτο. Μου αρέσει και το μαρτίνι με σπράιτ και γρενανδίνη που είναι ένα από τα γλυκά ποτά που πίνω για τα οποία με κράζει κολλητός οτι αυτά τα πίνουν μόνο οι χαζογκόμενες. Ου ρε!

21) Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;

Που δεν τολμώ τόσο όσο θα με ήθελα να τολμώ σε ορισμένα θέματα. Α, επίσης που έφαγα πάρα πολλά γαριδάκια μικρή (ακόμα τρώω, άρα μάλλον δε μετάνιωσα και τόσο, ωραία τα πέρασα).

22) Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;

Τις υποκριτικές συμπεριφορές.

23) Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;

Μουσική, μουσική, μουσική (και χορεύω ακούγοντας ε). Βγάζω και καμιά φωτογραφία που και που (φου και φου ;-)

24) Ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Μήπως χάσω την αφέλεια σε βαθμό ηλιθιότητας που με χαρακτηρίζει ώρες - ώρες. Σοβαρά τώρα, εννοείται η υγεία. Τρέμω.


25) Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;

Όταν θέλω να τεμπελιάσω αλλά και να μη φανώ τεμπέλα νομίζω. Δεν το επιλέγω, γίνεται ασυναίσθητα. Άρα, μάλλον για ασήμαντα πράγματα.

26) Ποιο είναι το μότο σας;

Αυτή την περίοδο: «Τι μας πέρασες; Τίποτα βλάχες;»

27) Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;

Αγκαλιά, αγκαλιά εννοείται.

28) Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;

Καταρχήν, θα του έριχνα ένα περιπαιχτικό χτυπηματάκι στην πλάτη και θα του έλεγα: "Ώστε υπάρχεις τελικά ε;;;» Μετά θα ρωτούσα αν με σκεφτόταν καθόλου όταν με στενοχωρούσε και τι στο διάολο είχε κατά νου. Και επίσης, αν τελικά έχουν επικοινωνία με το διάολο.

29) Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;

Είμαι σε θεραπεία, το ξέρετε! Αυτό είναι ερώτηση τεστ για να φανεί πόσο καλά τα πάω. Όπως βλέπετε η συνεδρία «Αυτογνωσία: Ο εαυτός σας, αυτός ο άγνωστος» πήγε πολύ καλά!

30) Τι σου λείπει περισσότερο;

Το ότι οι βλακείες που (μπορεί, λέμε τώρα, να) έλεγα παλιά δικαιολογούνταν από το γεγονός οτι ήμουν μικρή. Πλέον...

Ευχαριστώ την Ερσούλα για την πρόσκληση και να καλέσω να μας απαντήσουν σε αυτά τα κεφαλαιώδη ερωτήματα ζωής και θανάτου την Τρίλιαν, την allitnil, τον Spyro, τον Νικόλα, και τον Yoreeka (και μη μας κάνεις το δύσκολο, σφίξου).

Νέο Ηράκλειο colors

Πως λένε "Σε αρμονία με τη φύση"....
Εδώ βρεθήκαμε σε αρμονία με τις στυλιστικές επιλογές του δήμου Νέου Ηρακλείου.

Tip 1: Όχι, δε μου έκατσε άγνωστη ηθελημένα, η κοπέλα δεν είναι άγνωστη, είναι κολλητή μου.

Tip 2: Την επόμενη φορά θα την βαλω να φορέσει και γκρί ολόσωμη στολή να μη φαίνεται!