Σύρος inside!
Δε θέλω
Και μετά το βόλτα στους αγρούς στο χωριό:
Να χαζεύεις τα πλατάνια και τα προβατάκια:
Και μετά να τρώς γιγαντοπατάτες και καλτσούνια και λουκούλειο τσιγαριαστό:
Και έπειτα καφεδάκι στο μικρό καφέ στο Κουμ Καπί των Χανίων:
Και ξανά μανά χάζεμα αλογάκια:
Και ξανά βόλτα στο λιμάνι με το γλυκό το φάρο:
Και το βράδυ να τραγουδάει ο Φοιβάκος στην Οκτάβα (25 ευρώ τραπεζάκι όταν στην Αθήνα είχα δώσει 50, για ολίγον τι μπουζουκοχώρο):
Όπου η Οκτάβα για να καταλάβετε την είχε δει πολύ μινιμάλ. Από τουαλέτες, σκηνή (φωτό πάνω) μέχρι και σκάλες (φωτό κάτω) το ντεκόρ αποτελούνταν από συρματόπλεγμα γεμισμένο με λευκές πέτρες (!).
Τι να μου πει τώρα η Αθηνίτσα μας... έκανα βόλτα με το ποδήλατο και μπορεί και να κρύωσα!
ΜεταΠάσχα!
Είσοδος σπιτιού (?) στο Μικρολίμανο!Ο ιδιοκτήτης θέλει να νιώθει συνέχεια οτι φεύγει για διακοπές στο νησί?
Ή μήπως εννοεί οτι κάθε επιστροφή στο σπίτι είναι ένα καινούργιο ταξίδι?Εγώ πάντως φεύγω για ΜεταΠασχαλινές διακοπές στην αγαπημένη μου Κρήτη!
Ελπίζω να (μη) γυρίσω με πολλά καλά (κιλά)!Φιλιάαα!
Θα ανακαλύψω τα προβλήματα των άλλων
τώρα που πήρα και γω ποδηλατάκι!
ΔιαδιΧτυακές γυναίκες
Make Noise, Make Love
Έχω κολλήσει....
Είμαι περήφανη γιατί είναι Έλληνας....
Είμαι περήφανη γιατί είναι Έλληνας....
Γυναίκες
Αυτά τα πλάσματα..!Μέσα σε ένα παγερό πρωινό του Φεβρουαρίου πηγαίνοντας προς τα βόρεια της Αθήνας συνάντησα διαδοχικά αυτές τις εμφανίσεις...
Κυρία σε φούλ animal version. Δερμάτινο με γούνα και τυπωμένη animal print τιγρέ τσάντα.
(Καλέ) κυρία με φρικτές μπότες αγοράζοντας το στυλάτο της καφέ.
Νεαρά rocknrolla με καλοκαιρινό (!οχι δεν ήταν η μέρα για τέτοια!) και μπότα του μέτρου γιατί κάνει και λίγο κρύο στα χαμηλά στρώματα!PS: Blogger.com θα πεθάνεις. Κάποια μέρα θα σε παρατήσω για τα καλά!
To blog το Ναυάγιο
Μιλάγαμε με τον tsita περί Αρλέτας και όταν είδα το ποστ που έλεγε οτι αφιερώνει το "Μπαρ το Ναυάγιο" στο blog μου, πήγε αμέσως ο νους μου στο κακό. Σπόντα για την εγκατάλειψη!
Δεν ήταν, αλλά ο συνειρμός μου φάνηκε πολύ καλός γιατί έτσι που το έχω αφήσει το καημένο...Πως περνάει ο καιρός και ο άνθρωπος αλλάζει πρωτεραιότητες (οι αγάπες όμως μένουν). Τελευταία οι αναδρομές στο παρελθόν είναι πολλές (πως ήμανε και πως έγινα) και ήρθε και έδεσε με μια φωτογραφία που βρέθηκε στο φέσιμπουκ από το φροντιστήριο!
Δεν είχα ποτέ καμία, ούτε ήξερα πως υπήρχε και τα πρόσωπα των συμμαθητών μου κόντευα να τα ξεχάσω!Και επειδή νόμιζα πως ήταν ιδέα μου, επιβεβαιώθηκαν οι υποψίες μου: όλοι τότε ήμασταν ακόμα παιδιά! Λύκειου αλλά παιδιά. Τα ρούχα μας, τα αξεσουάρ μας, οι φάτσες μας το δείχνανε!
Σήμερα τα παιδιά δεν ειναι έτσι, αλλά μήπως μεγάλωσα και μου φαίνονται και μένα έτσι σα μεγαλοπαιδιά;Αλλά τι μεγάλωσα; Αφού πάλι για διάβασμα πάω !
Δεν ήταν, αλλά ο συνειρμός μου φάνηκε πολύ καλός γιατί έτσι που το έχω αφήσει το καημένο...Πως περνάει ο καιρός και ο άνθρωπος αλλάζει πρωτεραιότητες (οι αγάπες όμως μένουν). Τελευταία οι αναδρομές στο παρελθόν είναι πολλές (πως ήμανε και πως έγινα) και ήρθε και έδεσε με μια φωτογραφία που βρέθηκε στο φέσιμπουκ από το φροντιστήριο!
Δεν είχα ποτέ καμία, ούτε ήξερα πως υπήρχε και τα πρόσωπα των συμμαθητών μου κόντευα να τα ξεχάσω!Και επειδή νόμιζα πως ήταν ιδέα μου, επιβεβαιώθηκαν οι υποψίες μου: όλοι τότε ήμασταν ακόμα παιδιά! Λύκειου αλλά παιδιά. Τα ρούχα μας, τα αξεσουάρ μας, οι φάτσες μας το δείχνανε!
Σήμερα τα παιδιά δεν ειναι έτσι, αλλά μήπως μεγάλωσα και μου φαίνονται και μένα έτσι σα μεγαλοπαιδιά;Αλλά τι μεγάλωσα; Αφού πάλι για διάβασμα πάω !