Τα λέμε του χρόνου
Η γιαγιά στο χωριό, και φέτος 😀
Τρώμε και πατατάκια - ναούμε
Γλυκιά Ευρώπη, πού πας;
Λίγο ακόμα και θα πέρναγε χρονος χωρίς post.
Το λοιπόν, πήγα Ρώμη μέσα στο Νοέμβρη και ήταν τρομερά, μην πω που πήγα Παρίσι το Σεπτέμβρη...
Οι photo κυρίως στο flickr αλλά και εδώ μερικές βγαλμένες από τη ζωή!
Ρώμη, Τραστέβερε, βροχή, απογευματάκι, αναδουλειές:
Παρίσι, Μονμάρτη, απογευματάκι, λιακάδα, Black magic:
Παρίσι, κήποι του Λουξεμβούργου, απογευματάκι, λιακάδα, μια κυρία αποφασίζει να πεθάνει:
Εργατικό Μεσημεριανό
Στο Ελσίνκι όλα τα εστιατόρια προσφέρουν το μεσημέρι μενού με 9-10 ευρά. Και μπορείς να βρεις ότι καλό θες, όσο θες.
Εννοείται πως αυτό σημαίνει πως ο κόσμος βγαίνει έξω και τρώει.
Κουταλάκια
Θερμοπυλών 39 στο Μεταξουργείο.
Γιάννενα, Πάπιγκο, Μονοδένδρι, έλα ξανά
Μένω Ελλάδα εγώ πάντως.
Για να πάω πάλι στη Σκάφη
Όσο ξέρεις πως υπάρχουν χωριά που...
οι γιαγιάδες και οι παππούδες πάνε μαζί βόλτα και η γιαγιά εφαρμόζει το layering αιώνες πριν
η ρίγανη ωριμάζει μέσα στο παλιό καφενείο όσο εσύ ταξιδεύεις απέξω
αξίζει να προσπαθείς λίγο ακόμα για τις επόμενες μέρες!
argentina, omg
Η πιο μεγάλη. Η πιο ζουμερή. Η πιο νόστιμη. Η πιο χορταστική.
Η μοσχαρίσια μπριΤζόλα στο Argentina.
Στη λίμνη του Μαραθώνα να πας, αυτό το κρέας να φας (9 άτομα έφαγαν αυτό που βλέπεις!).