Σέριφος, η άγρια

Δε θα βρείτε οργανωμένες καταστάσεις στη Σέριφο αλλά θα βρείτε ένα αγνό νησί, πράγμα που ίσως σχετίζεται με το ότι οι ντόπιοι ενίοτε δε σου επιφυλάσσουν και την καλύτερη υποδοχή (μπορεί και να είναι λάθος εντύπωση μιας και έμεινα για μόλις 4 μέρες και με ΠΟΛΥ αέρα).

 

Παραλίες

Λιβαδάκια: Η παραλία του κάμπινγκ, δίπλα στο λιμάνι, πολύ πολύ καλή, συνιστώ ανεπιφύλακτα!

 

Κουταλάς: ξεχασμένη 80ίλα παραλία, θα φας στη γραφική ταβέρνα "Υπάρχο".

Μεγάλο Λιβάδι: Γεμάτη θάλασσα, με πράσινη αστραφτερή άμμο, μια κομμένη γέφυρα και ένα παρατημένο ανατριχιαστικό αρχοντικο.

 

Πλατύς Γιαλός: Άγριος και αγνός.

Επίσης, Ψιλή Άμμος, Αγ. Σώστης και Λια, πολύ γνωστές και must visit, αλλά σόρρυ δεν είδα γιατί φύσαγε ελλεινά (δες μετά).

 

Φαγητό/Ποτό/Γλυκό

 

Γαριδομακαρονάδα στο Λιβάδι στης "Καλής", αξιοπρεπής.

Λουκουμάδες στο Μέλι, πολύ καλοί!

Ποτάκι στο Yacht Club στο Λιβάδι, αν βρεις να κάτσεις ποτέ.

Στη Χώρα, πολύ προσεγμένο μπαράκι το Αέρινο.

Καφέ/πρωινό στο Άνεμος στο Λιβάδι, τέλεια.

ΟΧΙ ΣΤΟ ΖΟΡΜΠΑ στη Χώρα, ξου ξου ξου!

 

Χώρα

 

Ψηλά, άσπρα, καθαρά, αγέρωχα, με απίστευτο αέρα αλλά σκέτη γλύκα. Έχει και λίγα μαγαζάκια για δωράκια.

 

 

Μερικές άλλες οπτικές

 

Άλλα Χαριτωμένα

Οι 2 πρώτες είναι ύμνος στον αέρα.

Μήλος, η περιπετειώδης

Μήλος, το νησί με τις άπειρες επιλογές για μπάνιο, το ανέλπιστα καλό φαγητό και τους φιλικούς ντόπιους που φαίνεται να έχουν πάρει το γράμμα του τουρισμού.

Πήγα, είδα και ξετρελάθηκα και είπα να τα σας τα πω για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιοί.

 

Παραλίες

Αχιβαδολίμνη: Θυμίζει Ελαφόνησι αλλά χωρίς τους αμμόλοφους. Οργανωμένη και όνομα και πράμα καθώς πίσω της υπάρχει πράγματι μια αχιβαδολίμνη.

Καλογριές: Πας μόνο με καραβάκι, ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ, παρθένα νερά όπως πιθανά είναι και οι καλόγριες!

Κλέφτικο: Πας μόνο με καραβάκι, ΑΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ, τρομερά βάθη, εννοείται να πάτε με καραβάκι που θα δίνει μάσκες και τα λοιπά, εκτός αν έχετε δικά σας.

Παλαιοχώρι: Πήγα στην Παραλία Α που ήταν οργανωμένη, δεν ξέρω αν υπάρχει Β. Πολύ όμορφα χρώματα στα νερά και τα βράχια.

Παπάφραγκας: Η πιο μικρή παραλία του νησιού, ίσα - ίσα για 10 άτομα. Μοναδικό θέαμα, αξίζει έστω για μια βόλτα μέχρι το βάθος που βγαίνει στην ανοιχτή θάλασσα.

Σαρακήνικο: Το απολύτα σεληνιακό τοπίο της Μήλου. Ήλιος από παντού και πάλι κάτι που άμα δεν το δεις δεν είδες τίποτα.

Συκιά: Πας μόνο με καραβάκι, είναι παραλία μέσα σε σπηλιά.

Τζιγκράδο: Ξακουστό για τα χρώματα του αλλά και τον περιπετειώδη τρόπο προσέγγισης και... αποχώρησης από την παραλία.

Φυριπλάκα: Δίπλα στο Τζιγκράδο, αλλά με εύκολη προσέγγιση και οργανωμένη παραλία. Ευκολάκι.

Φυροπόταμος: Από τις πιο όμορφες παραλίες με λίγες ξαπλώστρες και καταπληκτική σκιά για λιώσιμο. Καλός καφές (υπήρχε ένα θέμα με τον καλό καφέ στη Μήλο).

Το πόσες άλλες επιλογές υπάρχουν δεν το συζητώ: Αγία Κυριακή, Γέροντας, μονοήμερη στην Κίμωλο...

 

Αξιοθέατα

Αξίζει να επισκεφτείς τις Κατακόμβες, στην περιοχή της Τρυπητής, που αποτελούν το πρώτο μεγάλο νεκροταφείο των πρώτων χριστιανικών χρόνων. Η επίσκεψη είναι σύντομη (20 λεπτό), εντυπωσιακή  και δροσιστική (μιας και είναι κάτω από το έδαφος).

Το Κλίμα είναι ένα παραδοσιακό ψαροχώρι που δεν έχεις ξαναδεί, με χρωματιστά σπίτια που εκτείνονται ως την ακτή και ονομάζονται "σύρματα". Τα σύρματα αποτελούσαν/αποτελούν θέσεις φύλαξης των βαρκών των ψαράδων. Οι ψαράδες τραβούσαν με σύρμα τις βάρκες τους μέσα στα παραθαλάσσια κτίσματα για να τις επισκευάσουν ή να τις αποθηκεύσουν το χειμώνα. Σήμερα πολλά από τα σύρματα νοικιάζονται σε παραθεριστές.

Το Κάστρο βρίσκεται πάνω από τη Χώρα της Μήλου που δεν είναι άλλη από τη γραφική Πλάκα. Η θέα από ψηλά και ειδικά την ώρα του ηλιοβασιλέματος είναι κάτι που δε χάνεται.

 

Γύρος του Νησιού

Για τις παραλίες που πας μόνο με καραβάκι (Κλέφτικο, Καλόγριες, Συκιά κλπ) καθώς και μερικά άλλα αξιοθέατα (τις Αρκούδες που από προφίλ είναι λαγουδάκι, κάποιους ερημίτες που έχουν στήσει το τσαρδάκι τους στο πουθενά μέσα στη θάλασσα) υπάρχουν πολλές επιλογές, από σύντομες 3ώρες βόλτες με ιστιοπλοικά ή καταμαράν μέχρι μονοήμερες εκδρομές. 

Εγώ θα πρότεινα μονοήμερη αν και οι απόψεις διίστανται κυρίως επειδή άμα τύχει να έχει κακό καιρό μάλλον το μετανιώνεις τρελά. Σε μένα πάντως που έτυχε καλός καιρός μπορώ να πω πως ήταν από τις πιο ωραίες εμπειρίες. Στις μονοήμερες το κόνσεπτ λέει οτι τρως και πάνω στο πλοίο. Για ακόμα πιο προχωρημένες καταστάσεις, το φαγητό ετοιμάζεται στην παραλία Συκιά και περιλαμβάνει χταποδάκι, ψαράκια (μαρίδα, φρέσκος τόνος, μπακαλίαρος τηγανιτά ή ψητά), σαλατούλα, μερακλήδικο ψημένο ψωμί και φυσικά αλκοόλ (ούζο, κρασί, ρακή κλπ).

Στην επιστροφή με το ηλιοβασίλεμα πέφτει και γλυκάκι :).

 

Φαγητό/Ποτό/Γλυκό 

Πολλώνια: Στο Αρμενάκι, μόνο θαλασσινά που ήταν καταπληκτικά φρέσκα και με σαλατικά δικής τους παραγωγής. Στην Κιβωτό των Γεύσεων,  ΤΑ ΓΛΥΚΑ (σοκολατόπιτα, πορτοκαλόπιτα, λεμονόπιτα) και πιταράκια (που είναι παραδοσιακό αλμυρό τυροπιτάκι της Μήλου). Στα 8 Μποφώρ, για ποτάκι πάνω στο κύμα με θέα όλο τον κόλπο των Πολλωνίων.

Τρυπητή: Στα Γλαρονήσια, πολύ ωραία πλακόπιτα και πιταράκια. Στη Μεθυσμένη Πολιτεία, πρωτότυπες πένες αλά κρεμ με γαρίδες πορτοκάλι. Στην Εργίνα, πατατότουρτα και χειροποίητα λαζάνια.

Πλάκα: Στην Αρχοντούλα (που είναι πολύ hype), μπορώ να πω οτι ήταν το πιο μέτριο φαγητό αλλά έχει πολύ ωραία θέση. Στην Ουτοπία, για καφέ/ποτό που κόβει την ανάσα με το απεράντο μπλε από κάτω (σπάνια βρίσκεις να κάτσεις). Στο Εν Πλώ για θέα κυρίως στο εσωτερικό του νησιού. Στον Παλαιό για πολύ έμπειρα γλυκά (θα το καταλάβετε μόνο αν τα δείτε), δοκίμασα μιλφείγ και ήταν απλά ουράνια.

Αδάμας: Σε διάφορα μπαράκια όπως Πλώρη, Άκρη που βρίσκονται ψηλά και μπροστά στο λιμάνι και έχουν μια συμπαθητική γοητεία. Στην Αγγελική, θεικό παγωτό πικρή σοκολάτα (μιλάμε μονίμως 10 άτομα ουρά σε αυτό το μαγαζί).

 

Σας αφήνω με μια συμπαθητική φωτογραφία από το Τζιγκράδο (φορτώσου την περιουσία σου και κατέβα):

 

Πρωτομαγιά, Γυναίκα στο Νησί

Με περηφάνια παρουσιάζω την πρώτη καλοντυμένη νεαρά που τόλμησα να ζητήσω να ποζάρει γιατί με άρεσε (χωρίς βέβαια να της εξομολογηθώ τον κρυφό μου πόθο να την κάνω διάσημη, αυτά στις επόμενες!)

Κατατάλλα, γλυκό μπουμπουκάκι (ανερχόμενη κουκλάρα) σε βαπτίσια παραλιακής ταβέρνας.

Τα εναλλακτικά γκομενάκια όπως πάντα εκδηλώνονται το βράδυ.

Και για όσους δεν το έχουν πάρει χαμπάρι και για να μη σκιαχτούν το καλοκαιράκι, ο Ψάλτης και οι φίλες του είναι πάλι στη μόδα!

Φολέγανδρος: Το Δικό σου Νησί

Ο Καραβοστάσης, το λιμάνι της Φολεγάνδρου, δεν είναι η ατραξιόν του νησιού αλλά όποτε βρέθηκα εκεί απόγευμα είχε μια πολύ γλυκιά και χαλαρωτική εικόνα. Να φάτε φρουτοσαλάτα με γιαούρτι και καρύδια στον Ευάγγελο (:-) μπροστά στην παραλία. Τρε μπιεν.


Όλο το θέμα βρίσκεται στη Χώρα, περίπου 15 λεπτά από το λιμάνι.
Εμείς ζήσαμε την ωραία στιγμή να φτάσουμε 10 το βράδυ και στην πλατεία να έχει στηθεί νησιώτικο πανηγύρι μέχρι τα ξημερώματα.


Η Χώρα είναι σκέτη αρχόντισσα και ο κόσμος τα βράδια λάμπει μέσα στις πλατείες της. Γεμάτη με νέους ανθρώπους που σου μοιάζουν ακόμα πιο ωραίοι έτσι που εμφανίζονται από τα σοκάκια σα να πηγαίνουν στη γιορτή του χωριού.



Το φαί είναι πολύ καλό με την παράσταση να κλέβουν τα παραδοσιακά "ματσάτα" (ζυμαρικά) που καλό είναι να τα φάτε στην Άνω Μεριά (ένα πιο ορεινό χωριό) και συγκεκριμένα μέσα στο μικρό παντοπωλείο της κυρίας Ειρήνης. Τα αφανισμένα γλυκάκια είναι από το Chic.




Η Αγκάλη απέχει περίπου 20 λεπτά από τη Χώρα και πέρα από το ότι έχει μια πολύ όμορφη παραλία που ευννοείται τον περισσότερο από τον καιρό (βρίσκεται νότια) είναι το ορμητήριο για όλες τις άλλες νότιες παραλίες με καραβάκια. Επίσης, υπάρχει και ο Γαλυφος που βρίσκεται στα 10 λεπτά με τα πόδια από την Αγκάλη, που είναι πολύ γλυκός και έχει και μπορεί να συναντήσεις και αγαπημένους τραγουδιστές (!!!).


Η Αγκάλη.

Το Λειβαδάκι.

Το Κάτεργο (φημισμένο αλλά πολύ δύσκολο με τον καιρό).

Μια πολύ πολύ πολύ χαρούμενη νεαρά.

Ένας πολύ ρομαντικός νέος.
Ένας ξιπασμένος γερογόης Ιταλός τυλιγμένος με το παρεό του (ήμαρτον).

Και μαντέψτε ποιός, μας βάζει 3!

Για το τέλος, σας αφήνω με ένα κοινωνικό μήνυμα που συναντάς στο δρόμο προς το Γαλυφο.

Ίος: Το Νησί Σέπια

Μετά τις διακοπές όλα είναι πολύ δύσκολα, κυρίως αν στη δουλειά πήζεις χειρότερα από ποτέ.
Ήδη σκέφτομαι του χρόνου το καλοκαίρι που θα πάω και λέω να ταράξω το Google Earth.
Προς το παρόν χαζεύω τις φωτογραφίες από τις διακοπές...

Η χαλάρωση είναι απόλυτα δυνατή σε μια παραλία σα το Μυλοπότα παρά τα λεγόμενα για Ιταλούς και φασαρίες:




Η δε βραδινή διασκέδαση στην πανέμορφη και γεμάτη σοκάκια Χώρα έχει επιλογές και για αυτούς που δεν βρίσκονται στην Ίο μόνο για το μεθύσι. Θα πάτε στο "Βάλσαμο" για χαλαρό ποτάκι με πάρα πολύ ωραία μουσική και κλασσάτο feeling. Στο μπαρ "Ηλιος" αν σας πιάσει να ακούσετε ελληνική ροκ (!) και στο "Coo" για full r&b καταστάσεις με κάτασπρο ντεκόρ blue light και το air condition σε σημείο να κρυώνεις (τέλειο για χορό). Στο Orange Bar για alternative rock ξένη μουσική.

Μια πολύ περίεργη συνήθεια εκεί στη Χώρα είναι αυτό με τις εκκλησίες. Ο κόσμος δεν κάθεται στα πεζουλάκια στις πλατείες, αλλά για κάποιο λόγο σκαρφαλώνει στην κορυφή των καμπαναριών! Όρεξη που την είχαν βραδυνιατικά (too old for this shit)!




Και τα stylish εγκλήματα:

Για ακόμα μια φορά, μπότες μέσα στο κατακαλόκαιρο!


Το δήθεν γκομενάκι. Μα είναι σοβαρός αυτός ο Cavalli, με την ετικέτα από έξω!
Μικρός ήθελε να γίνει ο Spiderman, αλλά....
Αυτή η βλακεία που τυλίγουν τα αγόρια ολόκληρη πετσέτα γύρω από το λαιμό τους και πάνε δεν ξέρω από που ξεκίνησε (από τους Ιταλούς νόμιζα) αλλά είναι απλά τραγικό...

Δάγκωσα το Αγκίστρι

Πήγα εκδρουμή στο Αγκίστρι αυτό το ΣΚ και πολύ ωραία ήτανε! Γενικά το Αγκίστρι αρχίζει να αποτελεί εύκολη επιτυχημένη συνταγή για σύντομες και πλήρεις διακοπές. Δηλαδή και καλή θαλασσίτσα έχει και πρασινάκι είναι και να ξελιγωθείς στο φαί βρίσκεις (και θες) και μια ώρα απόσταση είναι.. Όλα καλά δηλαδή, αρκεί να έχουμε λεφτά φυσικά.

Οι τουρίστες στο Αγκίστρι είναι υποχρεωμένοι στον αιώνιο περίπατο καθώς τα παγκάκια απαγορεύτηκαν και μπήκαν φυλακή.

Και είπαμε να πιούμε φρεντοτσίνο αλλά δεν ήπιαμε γιατί είχε μόνο φρεντουτσίνο.

Και τρελαμένοι κύριοι σκάγανε στην παραλία όπου τη βγάζανε στην ξαπλώστρα με τα ρούχα για καμμιά ώρα σε κατάσταση αφασίας.

Και φοβηθήκαμε οτι βρήκαμε ενεργειακό σταθμό της Darma (βλέπε Lost) και δε βρίσκαμε που να κοπανάμε τον αριθμό κάθε λίγο και λιγάκι για να μην ανατιναχτούμε.

Και ο ήλιος συνέχιζε να δείχνει τα δόντια του (κατά το έβρεχε μονότονα).

Και μετά από ένα ωραιότατα κάψιμο δια ποδηλατάδας άνευ αντηλιακού (και εγκεφαλικού) φτάσαμε σε παραλία-ανταμοιβή.

Και η κυρία ομολογουμένως αν και χουντρή (κατά το φρεντουτσίνο) πολύ επιτυχημένη επιλογή μαγιώ έκανε και αξιοπρεπέστατη χαρούμενη εμφάνιση είχε.