Στον πηγαιμό για τη δουλειά, πολλά θα δουν τα μάτια σου. Κάθε μέρα χαζεύω επί τουλάχιστον 2 ώρες τα πάντα γύρω μου μέσα από το αυτοκίνητο και καμμιά φορά δεν αντιστέκομαι στον πειρασμό να εξασκήσω το γνωστό μου σπορ. Βέβαια, δε μου δίνει την ευχαρίστηση του κλασικού ρουχό/ανθρωποκεντρικού φωτορεπορτάζ, αλλά κάτι είναι και αυτό μέσα στη μιζέρια του αυτοκινήτου σου.
Για τις δύσκολες στιγμές μοναξιάς, κρεμάς ένα πιθήκι ΝΑ από τον καθρέφτη, να έχεις πάντα έναν άνθρωπο να πεις τον πόνο σου. Μπορεί σε κανά απότομο τρακάρισμα να σου βγάλει το μάτι, αλλά σκέψου πόσο καλός σάκος του μποξ μπορεί να είναι!
Εδώ έχουμε την κλασική περίπτωση χαζομπαμπά που το ξέσκισε. Μα φωτογραφία του μπόμπιρα? Τυπωμένη σε φορμάκι?? Πραγματικά, πολύ γλυκό.
Αυτά είναι κλασικά συμπτώματα καγκουρίτιδας.
Θα το θεωρήσε αστείο, αλλά αν διαβάσετε προσεκτικά αυτά που γράφει είναι πολύ στενάχωρο. Και να φτάσεις στο σημείο να το δηλώσεις στο αυτοκίνητο σου...
Ταινία κινουμένων σχεδίων του Ντίσνευ στο πίσω κάθισμα! Ήμαρτονε! Βέβαια, καλύτερα από σεμεδάκια!
Ένα πολύ τρομακτικό σμαρτάκι, με ένα τύπωμα σα ν είναι τρακτέρ ή κανά ζώο με πολύ σκληρό κέλυφος! Και δεν ήταν διαφημιστικό, γιατί να το βάλεις??
Και για το τέλος, το αμαξάκι της Κάντυ Κάντυ (είχα βρει και την ομπρέλα της πιο παλιά)!
