Κύριε Παπανδρέου μου,
Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα.
Όσο ξέρω πως κάποιοι κάποιοι δε θα πρέπει να ανησυχήσουν ποτέ μήπως χάσουν τα 1000 ευρώ τους γιατί κανείς δε θα τους ελέγξει ποτέ, ενώ παράλληλα η προθυμία τους για εργασία θα βασίζεται πάντα στην τιμιότητα του χαρακτήρα τους άλλο τόσο και εγώ θα θέλω πάντα να γίνω ένας από αυτούς, ασυνείδητα θα αυτολυπούμαι τον εαυτό μου, θα ζηλεύω το διπλανό μου, θα βάζω τρικλοποδιές άθελα μου, θα λαδώνω και θα κλέβω λιγάκι μήπως και νιώσω λιγότερο κορόιδο. Θα συνεχίσω να είμαι ο Έλληνας που έχουμε όλοι συνηθίσει.
Δώστε τους τη μονιμότητα, 500 ευρώ στο χέρι ακόμα και αν ξύνουν τα αυτιά τους, αλλά δώστε κίνητρο για παραγωγικότητα. Να αποκτήσουν τα υπόλοιπα 500 με ιδρώτα (ξέρετε από αυτό τον απλό ιδρώτα που βγάζουμε όλοι μας καθημερινά γιατί ξέρουμε οτι υπάρχει έλεγχος, αξιολόγηση και εποπτεία για την επόμενη και την παρεπόμενη μέρα) και δείκτες παραγωγικότητας και εξυπηρέτησης του λαού εκείνου που τους πληρώνει να είναι εκεί (και δεν μπορεί να είναι εκεί να τους ελέγξει). Με απλές μειώσεις αποδοχών αλλά διατήρηση της έλλειψης της καθημερινής εποπτείας και ανταμοιβής φοβάμαι πως το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να πεισμώσουμε ακόμα περισσότερο ένα κακομαθημένο παιδί που του πήραμε ένα παιχνίδι λιγότερο αλλά έτσι κι αλλιώς θα εξακολουθούμε να το κανακεύουμε για μια ζωή.
Μη διανοηθείτε να πειράξετε τα λίγα που γεύονται οι άνθρωποι που δουλεύουν σα σκυλιά στον ιδιωτικό τομέα. Θα έχετε υπογράψει ιδιοχείρως το ρητορικό ερώτημα "Θα εξαφανιστεί η αξιοπρέπεια και η ανταγωνιστικότητα του ελληνικού εργατικού δυναμικού;"
Εγώ δεν ξέρω από αυτά αλλά έχω σιχαθεί να σκέφτομαι αυτά.