(Είναι ένα μεγάλο post, για τα στάνταρ μου και τα γούστα μου) Σκεφτόμουν το θέμα των σχέσεων τον τελευταίο καιρό, όπως κάνουν όλοι, είχα μπλοκάρει μπορώ να πω..Tα νέα από το μέτωπο των ερωτογενών ζωνών τελευταία είναι ιδιαίτερα αποθαρρυντικά και αποπροσανατολιστικά. Τόσο τα δικά μου, όσο και του περίγυρου μου (το οποίο με καταθλίβει ακόμα περισσότερο).
Και επειδή όταν πελαγώνω εγώ, ΠΕΛΑΓΩΝΩ με κεφαλαία γράμματα, έπρεπε πάση θυσία να σκεφτώ κάτι, κάπως που να μου ξεκαθαρίσει το πεδίο. Να επικρατήσει πάλι νηνεμία στον εγκέφαλο μου και να αποκτήσω πάλι αυτήν την προκλητική σιγουριά (και θράσος θα έλεγα) του ότι:
Δεν παίζει άγχος παιδιά, όλα είναι μια χαρά και εφόσον έχουμε την υγεία μας, όλα τα καλά θα ακολουθήσουν και τέλοσπαντων, είμαστε τόσο γαμάτα ατομάκια ώστε να πάρουμε ότι αξίζουμε, να έχουμε και τη μαγκιά να κάνουμε μόνο σωστές επιλογές και να βγάζουμε από το «παιχνίδι» της δικής μας ζωής αυτούς που δεν είναι «fair players».
Το μυαλό του ανθρώπου όμως είναι πολύ περίεργο πράγμα, και ακόμα αν είμαι σε θέση να διατυπώσω σε ένα ικανοποιητικό βαθμό αυτή τη φιλοσοφία που λατρεύω να στηρίζω, δεν μπορώ πάντα να με πείσω για αυτή. Χρειάζομαι κάτι παραπάνω, κάτι άλλο, όχι τίποτα φανταστικό. Καμιά φορά μου αρκεί απλά ένα άλλο παράδειγμα ή μια αντιστοίχιση με ένα άλλο γεγονός, που το κατέχω αρκετά ή μου αρέσει πάρα πολύ. Έτσι, έγινε και τώρα.
Εκεί που είχα μπλεχτεί, θυμήθηκα τα γλυκά (πόσο δύσκολο είναι άραγε να θυμηθείς τα γλυκά!). Το πόσο πολύ αγαπώ τα γλυκά και το πόσο πολύ δεν μπορώ να τους αντισταθώ. Ενώ έχω ιδιαίτερη προτίμηση στη σοκολάτα (ώ μα τι παράξενη κοπέλα αυτή η Gogo!) δεν υπάρχει περίπτωση να με αφήσει ασυγκίνητη οποιοδήποτε γλυκό θα σκάσει μπροστά μου (εντάξει, κάτι νερατζάκια και τέτοια ξεχάστε τα!). ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ, σκέφτηκα πως στην κατηγόρια – θέμα «γλυκά», επειδή δε θέλω να γίνω μια τεράστια γουρούνα που θα κάθεται να κλαίει όλη μέρα γιατί έφαγε εκείνη την τελευταία μπουκιά γλυκού, συνηθίζω και προσπαθώ (όπως όλοι οι άνθρωποι νομίζω), όχι να μην τρώω γλυκά, αλλά αλίμονο, να κάνω υπομονή, όσο μπορώ, για να φάω τουλάχιστον ένα πολύ αγαπημένο μου γλυκό. Ή έστω, κάποιο που θα μου αρέσει πάρα πολύ, που όταν το δω, θα πω, οκ, αυτό το γλυκό αξίζει να πάρω τις θερμίδες του, αξίζει να το «χτυπήσω», αξίζει να πρέπει μετά να προσπαθήσω λίγο παραπάνω κάνοντας δίαιτα και γυμναστική για να το χάσω… Έχω την αίσθηση, ότι όλοι οι άνθρωποι αυτή τη σχέση έχουν πάνω κάτω με τις γλυκές λιχουδιές.
Αυτό το υπέροχα σερβιρισμένο, και μαγειρεμένο από τον ίδιο, σουφλέ μου πάσαρε στα μούτρα ο bro με το που γύρισα από το Ναύπλιο... Ε, γίνεται να μην αμαρτήσεις;;;Ε, κάτι τέτοιο, είπα μέσα μου, είναι και οι ερωτικές σχέσεις. Γλυκές λιχουδιές που σου εμφανίζονται και που δεν πρέπει να πέσεις με τα μούτρα να τις φας απλά και μόνο επειδή σου τις πρόσφεραν (όπως σου προσφέρουν ένα πολύ μέτριο κοκάκι πχ., που κατά τη γνώμη μου δεν αξίζει να το φας - φάω, αν και θα το φας - φάω επειδή είσαι – είμαι λιγούρι).
Καταλαβαίνω πως έχουμε όλοι μέσα μας μεγάλη λιγούρα για έρωτες, πάθη και αγάπες. Και αυτό μας παρασύρει, άνθρωποι είμαστε, και αρκούμαστε σε μετριότητες στη ζωή μας. Αλλά, σας παρακαλώ, be brave, και όλα θα πάνε καλά. Επιδείξετε (και όχι πηδήξετε) λίγη από την προσωπικότητα που όλοι έχετε (τουλάχιστον όσοι διαβάζετε, πιστεύω ότι έχετε, και όχι, αυτό δεν είναι γλείψιμο, είναι alert). Όλα έχουν το τίμημα τους, και δε θα σας αρέσει καθόλου τη μέρα που θα καταλάβετε ότι φάγατε τόσα πολλά άνοστα «γλυκά» που είστε και νιώθετε τόσο χοντροί και τεράστιοι όσο το Κενό!
Και επίσης, επειδή δεν αντέχω να το λέω άλλο, όσοι αναλογικοί (που λέει και ο Loop) γνωστοί μου διαβάζετε, μη μου ξαναναφέρετε για τους επόμενους 3 μήνες (τόσοι υπολογίζω πως μου χρειάζονται) κανένα απόσπασμα (γιατί αποσπάσματα είναι αυτά) από ανισόρροπη, αψυχολόγητη, ανώριμη, ανέραστη και κυρίως βαρετή και μέτρια ερωτική συναναστροφή δική σας ή άλλων, γιατί περνάω κρίσιμη περίοδο – φάση αμφισβήτησης του ονείρου μου που με θέλει να πιστεύω ότι υπάρχουν μεγάλες καρδιές και ακέραιοι χαρακτήρες.
Αν υποπέσετε σε σφάλμα να φάτε ένα ακόμα αδιάφορο γλυκό, κλαφτείτε στον κολλητό σας, την κολλητή σας, αλλά please, ΜΗΝ το διαδίδετε προσπαθώντας να το «χωνέψετε». Ρίχνετε έτσι την ψυχολογία όσων κάνουν κράτη για να χτυπήσουν κανά καλό γλυκάκι!
Να σημειωθεί, ότι κινητοποιήθηκα να κάνω post για αυτό το συνειρμό που επιστράτευσα ώστε να λύσω την παρούσα σύγχυση μέσα μου, αφού διάβασα αυτό το post της Misirlou (για όσους θα διάβασαν - σουν, ότι είναι για μένα τα γλυκά είναι για τη Misirlou η μακαρονάδα).
Τέλος, αυτό είναι ένα post για το οποίο δεν είμαι και πολύ υπερήφανη γιατί δείχνει ότι είμαι ευάλωτος.
Άνθρωπος…
Επίκαιρο Moto:
Βαστάτε τ’ άρματα!
