Style is back!

Θαύμα! Θαύμα!
Το τρομερό της υπόθεσης είναι οτι κάνω ποστ ακριβώς ένα μήνα μετά, όπως είχα προβλέψει. Και είναι σύμπτωση, αλήθεια!

Λεπόν, ο περιορισμός κατ' οίκον ισχύει ακόμη. Δηλαδή, δεν έχω ιντερνέτι. Και για τη δουλειά ούτε λόγος πλέον.

Πάραυτα (βελτίωσα και τα ελληνικά μου, χοχο) βρήκα μια ευκαιρία και ετοίμασα κάτι έτσι για να ξαναζεσταθούμε!

Άντρες με πρωτοβουλία (καλή ή κακή) για στυλ! Το αγαπημένο μου θέμα!

Ο φίλος του Λάζαρου στα αριστερά μας και στα δεξιά μας ένα παληκάρι εμπνευσμένο από τον Παντελή Καναράκη.

Εδώ έχουμε το φίλο μας το Φούντα και έναν Κινέζο θαυμαστή του Πασχάλη.

Και για το τέλος, ο άντρας είδωλο! Βγείτε μαζί του, βράδυ με ψυχρούλα, δανειστείτε το ζακετάκι του, ε και μην ξαναβγείτε. Κερδίσατε ότι καλύτερο είχε να σας δώσει.

Έρχεται και άλλο ένα ποστάκι έτσι για να έχετε γιατί δεν ξέρω πότε θα ξαναβρώ ευκαιρία να χτυπήσω!

Καμικάζι αγάπη μου

Μιλααααααααααααάμε, τι γκοοοοοοοοοοοοοόμενες κυκλοφορούν στην πιάτσα;

Εντάξει, μη μου στενοχωρηθείτε πολύ, αλλά θα υπάρξει μια αστάθεια στις εμφανίσεις μου κατά τον επόμενο μήνα, λόγω εργασιακών και οικιακών μεταρρυθμίσεων! Θα προσπαθήσω να κάνω εμφανίσεις αλλά σίγουρα το υλικό θα συνεχίσει να μαζεύεται και να εκτοξεύεται σύντομα!

Φιλάκια παιδάκια! Και ελπίζω να με διαψεύσει η ζωή (Λάμψη, χοχο)!

Ριζοσπαστικές γκόμενες

Έτυχε και είδα πριν 2 εβδομάδες την πρώτη κυρία της φωτογραφίας ένα πρωί στον ηλεκτρικό και με έβαλε σε σκέψεις! Ήταν πολύ οξύμωρο αυτό που έβλεπα. Η κυρία αυτή ανήκε στην κλασική κατηγορία μεσήλικης, που μένει στην Κιφησιά (εκεί μπήκε), με ύφος μπλαζέ και υποτιμητικό για τους συνεπιβάτες της και το πρόσωπο εμφανέστατα πειραγμένο σε χείλια, μύτη και μήλα, από σιλικόνες, μπότοξ τραβήγματα και δεν ξέρω και γω τι άλλο! ΑΛΛΑ, διάβαζε το Ριζοσπάστη με αφοσίωση! Πρέπει να ομολογήσω οτι πέρασε από το μυαλό μου μήπως ήταν και ο Ριζοσπάστης free press και απλά το βρήκε πεταμένο πουθενά και το πήρε. Έσκυψα και είδα οτι η τιμή είναι 1 ευρώ!

Το προσπέρασα καθώς εντάξει, είχα και άλλα πιο δικά μου θέματα να λύσω (χοχοχοοο). Αλλά αυτή τη βδομάδα, είχα και δεύτερο κρούσμα. Γκομενάκι (όχι νεαρό, έτσι λίγο ψωμωμένο, τριαντάρι ας πούμε) με τα μπούτια όξω και στην πένα φτιαγμένο να διαβάζει ΚΑΙ αυτό Ριζοσπάστη!

Παίζει κάτι και δεν το ξέρω, ή μήπως μοιράζουν πλέον με το Ριζοσπάστη και τίποτα επισκέψεις σε σπα ή κρέμες για την χαλάρωση;;;

Το πραγματικο street fashion

Οι δύο φίλες μου σε καινούργιες ατομικές εμφανίσεις:

Διαβάζοντας άρθρο για τον ερχομό του Καποδίστρια 2 (!!!)...

Ατενίζοντας και με ορειβατικό στυλ...

Ερωτεύτηκα

Αν πίστευα στα θεία, μάλλον κάπως έτσι θα πρέπει να ήταν οι φύλακες - άγγελοι! Με μαλλάκι άσπρο - άσπρο, ροδαλά μαγουλάκια και μια τόσο ευγενική και γλυκιά φυσιογνωμία! Πως λάμπει καμια φορά η καλή καρδιά και η καλή ψυχή! Τον λάτρεψα, όπως και όλοι μέσα στο βαγόνι! Δεν παίρναμε τα μάτια μας από πάνω του και όλοι είχαμε ένα ηλίθιο, ζαχαρωμένο χαμόγελο στα χείλια... Και ο παππούλης είναι ετών 85. Το άκουσα που τον ρώτησαν.

Και εκεί που νόμιζα πως δεν πήγαινε άλλο, κοίταξα (απο τη φύση μου :) προς τα παπούτσια του, ε και εκεί λέω, παππούλη με έριξες! Puma αθλητικούλι. Και κάντε τη σύγκριση με τα πατούμενα των δίπλα συνομήλικων του!

Αυτά είναι, να κάνεις τη διαφορά ανεξαρτήτως ηλικίας!

Πάνε οι κατσαρίδες!

Νομίζω, και ευτυχώς, πλέον σχεδόν οτι έρχεται στη μόδα παραμένει. Και τι εννοώ με αυτό; Οτιδήποτε και αν ήταν στη μόδα τα τελευταία χρόνια, πχ. παντελόνια καμπάνα, μυτερά παπούτσια, μπότες ιππασίας, χρυσά και ασημένια αξεσουάρ, μάσκες γυαλιά, rayban γυαλιά, αθλητικό ντύσιμο και οτι βάλει ο καθένας με το νου του, συνεχίζει να φοριέται, ανάλογα με τα γούστα, τις διαθέσεις και το στυλ καθενός.

Έτσι είναι και τα μυτερά παπούτσια. Νομίζω ήταν πριν 2 χρόνια τουλάχιστον που ήταν στο peak τους, αλλά σήμερα εξακολουθούν να φοριούνται και να μη θεωρείται αυτό τεράστιο φάουλ. Και έτσι πρέπει βασικά!

Αλλά ήμαρτον! Δεν μπορώ να χωνέψω με τίποτα αυτά τα τύπου mule μυτερά παπούτσια (βοήθεια για τους άντρες, πρόκειται απλά για κλειστά, καλά όμως, παπούτσια που είναι κάμπριο μόνο από πίσω)! Τα φοράνε συνήθως κυρίες στα 35 και πάνω, αλλά τελευταία βλέπω και νεαρές κοπελίτσες να τα μοστράρουν! Είναι εντελώς αθύληκα και μοιάζει σα να φοράνε τα πασουμάκια για το σπίτι!
Η άλλη ξώφτερνη γόβα - βάρκα του μεσοπολέμου... η κυρία απλά μόλις κατέστρεψε ένα ωραίο ντύσιμο...

Ένας άλλος απαράδεκτος κατ' εμέ συνδυασμός είναι αυτός της γόβας με τις τύπου στρατιωτικές βερμούδες! Απορώ ποιός το σκαρφίστηκε και γιατί μερικές γυναίκες το υιοθετούν.

Ε και για το τέλος, ένα πολύ ωραίο παράδειγμα μυτερών γοβών και μάλιστα πρωι πρωι στον ηλεκτρικό!

Αμηχανία Φόβος και Λύπη

Όλοι σίγουρα θα έχει τύχει να βρεθείτε σε βαγόνι που εισβάλλουν παιδάκια, της γνωστής καταγωγής, δύο δυο συνήθως, ένα αγοράκι ένα κοριτσάκι. Έχουν πάντα μαζί τους κάποια οργανάκια, κάνουν πως παίζουν και τραγουδούν - τσιρίζουν ζητώντας από τον κόσμο λεφτά.

Το συγκεκριμένο παρεάκι ήταν το ίδιο επιθετικό και ορμητικό, σα να είχαν πάρει ναρκωτικά. Ειδικά για 9 το πρωι.

Το αποκορύφωμα ήταν το αγοράκι που σκαρφάλωνε μανιασμένα στο στύλο του βαγονιού, πράγμα που ήταν τραγικά καταπιεστικό για όσους βρισκόντουσαν εκεί δίπλα. Είναι αποριάς άξιο πως κανείς μας δεν τόλμησε να τους κάνει παρατήρηση. Και δε νομίζω οτι ο λόγος είναι επειδή "είναι παιδάκια και άστα να παίξουν μωρέ".

Μιλώντας προσωπικά για εμένα, νομίζω πως το βασικότερο πράγμα που ένιωσα εκείνη τη στιγμή είναι φόβος. Και αυτό είναι πολύ περίεργο. Φοβήθηκα μη μου χώσουν καμιά σφαλιάρα έτσι στο πουθενά. Στην ιδέα να τα προκαλέσω, προτίμησα να κάτσω στη γωνίτσα μου μέχρι να καταλαγιάσει η τρέλα τους.

Άλλα πως είναι δυνατόν να σε φέρνουν σε τόσο αμήχανη στάση δυο παιδάκια;

Τα παιδιά αυτής της καταγωγής, της τσιγγάνικης, μεγαλώνουν με ένα τέτοιο τρόπο που αντιμετωπίζουν τον υπόλοιπο κόσμο με αποστροφή, ειρωνεία, και τάση προς εκμετάλλευση. Είναι από την αρχή στο περιθώριο, αλλά το χειρότερο είναι οτι μάλλον τους δασκαλεύουν οτι είναι σε αυτό και οτι πρέπει να χλευάσουν την αντίπερα όχθη.

Πολύ λυπηρό γεγονός. Ακόμα πιο λυπηρό είναι το οτι δεν είναι πραγματικά ούτε στο χέρι μου ούτε στην τσέπη μου το να το αποτρέψω. Είναι θέμα παιδείας, άρα κυβέρνησης, άρα τι λέμε τώρα...

TARICOMIC

Ήρθε η ώρα να γίνει blogger και να με αφήσει στην ησυχία μου και στα παπούτσια μου.

Ποιός;; Ο bro!

Μετά από λαική απαίτηση για αυτονομία (άτσααα) το αίτημα έγινε δεκτό. Γιατί εμείς τηρούμε τις υποσχέσεις μας (πίνω λίγο νερό τώρα, ενώ εσείς φωνάζετε ρυθμικά από κάτω: GOGO GOGO).

Ανοίγουμε και σας περιμένουμε στο taricomic.blogspot.com και επειδή είμαστε και πολύ μαρκετίστες, έχουμε και δωράκι:

Πάρτε και ένα κοντινό να δείτε τη σταυροβελονιά στα σύνορα της γραβάτας! χαχαα!

Πρόκειται για κλασική εναλλακτική, εργασιακή στολή. Τη φοράς και κανείς δε μπορεί να σου πει οτι ήρθες απεριποίητος στο γραφείο!

Το πρώτο ποστ στο taricomic θα χαρίζει την κάτωθι χειροποίητη μπλούζα, διαχειρός ΤΑRI (χοχο).

Νικητής θα ανακυρηχθεί όποιος κάνει πρώτος comment (όχι εδώ αλλα στο taricomic εεε)! Θα επικοινωνηθούμε και θα τηνελάβει!

Το μέγεθος είναι Large και κάνει καλύτερα για άντρα, αλλά τα γκομενάκια μπορείτε να την κερδίσετε και να τη δώσετε σε γκομενάκιον!

Αυτά και έχετε το νου σας!