Κενωνία ώρα μηδέν

Στο σταθμό του Μοσχάτου υπάρχει μια συγκεκριμένη άστεγη ηλικιωμένη γυναίκα που τη βλέπω να κυκλοφορεί πολύ συχνά στα πέριξ και συνήθως συνοδεύεται από ένα σκυλί. Μια συνηθισμένη εικόνα που έχει πάψει να με/μας συγκινεί εδώ και καιρό.

Την τελευταία φορά που την είδα όμως μου τράβηξε την προσοχή κυρίως γιατί μου φάνηκε οτι αυτό που είδα ήταν πολύ σουρεάλ.
Δεν ήταν μόνη της, αλλά είχε παρέα μια άλλη ηλικιωμένη κυρία η οποία υπέθεσα ότι ήταν επίσης άστεγη.

Η δική μου κράταγε μια τεράστια τσάντα από τα Notos ενώ η φίλη της φόραγε πορτοκαλοκόκκινο μοκασίνι και τιγρέ μαντήλι! Το όλο στήσιμο, το σταυροπόδι με έκανε να σκεφτώ οτι υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσαν να είναι δυο φίλες που τα λένε στο παγκάκι λίγο μετά τις αγορές τους. Τι ειρωνικό σκέφτηκα!

Πλησίασα για να τις βγάλω φωτογραφία και άκουσα το διάλογο μεταξύ τους:

Τιγρέ μαντήλι: Στη σειρά τα έχει τα πλυντήρια η νύφη μου! Εδώ το πιάτων, εκεί το ρούχων. Όχι σαν εμάς τότε! (και να κοπανάει το μπαστούνι)
Notos: Έχουν αλλάξει τα πράματα...
Τιγρέ μαντήλι: (εξαγριωμένη) Γιατί ποιός πλένει πιάτα σήμερα;; Πλένεις εσύ πιάτα;; Στο πλυντήριο δεν τα βάζεις;;;

Τελικά, ή τα φαινόμενα απατούν ή το άστεγος σήμερα δε σημαίνει αυτό που ξέραμε κάποτε.

"Τα σκίτσα του bro"

Το τελευταίο που βλέπετε από εδώ. Σύντομα, περισσότερα!

Πάλι στο δρόμο, με κόπο και ιδρώτα!

Έχουμε νέα κολεξιόν! Το λοιπόνε...

Να σημειώσουμε αρχικά οτι η νεαρά από τα αριστερά εσυνοδευότανε... Ίσως στα πλαίσια του ερωτικού καλέσματος έβαλε το αραχνί καλτσάκι (καλσόν δεν άντεχε, έκανε και ζέστα, μη το παραχέσουμε!)

Η απο κάτω της πάλι ένα κρύο το ένιωσε στη μεσούλα της όταν πήγε να βγεί από το σπίτι και σου λέει, δε βάζω και εκείνη τη τζιν τη φούστα που ξέθαψα από τη ντουλάπα προχτές και τη φόραγα πριν 10 χρόνια!

Η τέρμα δέξια μαντάμ ήταν πιο πρακτική: Βάζω το κολάν, τι να βάλω όμως απο πάνω, μη βγω και με τον κώλο έξω! Κοτζάρω λοιπόν ένα ωραίο σεντονάκι, ωπ και μια φούξια κορδελίτσα, μια χαρά! Μπάζει λίγο αλλά δε βαριέσαι, εκεί είναι το μυστήριο!

Τέλος, να καταχωρηθεί στα πρακτικά: βρέθηκε το χαμένο ομπρελίνο της Κάντυ Κάντυ!

"Τα σκίτσα του bro"

"Τα σκίτσα του bro"

Chez Lucien!!!

Γαλλικό εστιατόριο στα Πετράλωνα (Τρώων 32). Μικρό, ζεστό, φτηνό. 20 ευρώ το άτομο. Αυτά ήξερα για το Chez Lucien και είπαμε με την παρέα να πάμε να δούμε τι γίνεται εκεί πέρα.

Δείτε αυτή τη φωτό. Περίεργη αυτή η πεσμένη καρέκλα ε; Θα σας πω μετά.

Πράγματι, με 20 ευρώ το άτομο μπορείς να φας ένα ορεκτικό, ένα κυρίως πιάτο και ένα γλυκό (ή καφέ ή ποτό αν είσαι βλάκας). Και έχεις να διαλέξεις από ένα περιορισμένο αριθμό πολύ ενδιαφέροντων όμως πιάτων για την κάθε μια από αυτες τις κατηγορίες. Ενδεικτικά, κάτω βλέπετε 2 από τα κυρίως πιάτα και τα 2 γλυκά που διέθετε εκείνη την ημέρα το κατάστημα.

Τα φαγητά όλα ήταν πάρα πολύ νόστιμα, σε πολύ καλές ποσότητες και κυρίως πολύ ποιοτικά. Και υπάρχουν ωραιότατα φτηνά γαλλικά κρασιά. Για μια τετραμελή παρέα ανεβαίνει το κόστος στα 23 περίπου ευρώ το άτομο (με 1 μπουκάλι). Μια χαρά νομίζω για ένα πλήρες γέυμα σε ένα γαλλικό εστιατόριο πολύ συνεπές ως προς την κουζίνα του.

Ψάχνωντας στο διαδίκτυο είδα οτι τα γαλλικά εστιατόρια στην Αθήνα (που είναι άλλα 4-5) έχουν τιμή περίπου 40 ευρώ ανά άτομο. Από αυτή τη σκοπιά, η σχέση value for money είναι άψογη!

Ξαναδείτε αυτή τη φωτό, είναι η ίδια με πριν. Μόνο που αυτή είναι η κανονική. Γιατί αυτό είναι το ταβάνι στο Chez Lucien! Αν κάποιος ήταν πιο παρατηρητικός θα είδε οτι στην πρώτη υπάρχουν κάποια αφύσικα πράγματα, όπως πχ. το ανεξήγητα τοποθετημένο air condition σχεδόν κολλητά στο πατωμα.
Ο φωτισμός στο Chez Lucien προέρχεται από τα κηροπήγια που βρίσκονται τοποθετημένα στα ανάποδα στο ταβάνι κολλημένα τραπεζάκια!

Να πάτε, πιστεύω θα σας αρέσει και σας πολύ. Μόνο μην πάτε πολύ αργά, γιατί είναι μικρό και κρατήσεις δεν γίνονται! Επίσης, ένα θεματάκι με το πάρκινγκ στην περιοχή υπάρχει...

"Τα σκίτσα του bro"

Πάνλευκο μεταξωτό πέδιλο

(πολύ θα ήθελα, υπάρχει άραγεςςς;)

Το άσπρο είναι πολύ λαμπερό χρώμα. Μοιάζεις αγνή, μοιάζεις σαν άγγελος, μυρίζεις Casoline, είσαι η θεά του παραδείσου ρε παιδί μου.

ΑΛΛΑ, για να σε δείχνει έτσι το άσπρο, τις περισσότερες φορές πρέπει να είσαι έτσι κι αλλιώς πολύ ουάουα γκόμενα. Όπως η υπερτέλεια τύπισσα δεξιά. Το χει ρε παιδί μου, έχει και τους διπλούς αερόσακους και τελείωσε το θέμα. Αν όμως έχει τον κώλο της αριστερά, ε δεν το βάζεις το άσπρο, βάζεις ένα κανελί με βούλες και τελείωσες!

Είπα κώλους και θυμήθηκα:

ΤΑ ΜΕΤΑΞΩΤΑ ΒΡΑΚΙΑ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΕΞΙΟΥΣ ΚΩΛΟΥΣ. Επίσης, ΤΡΕΧΑΤΕ ΠΟΔΑΡΑΚΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗ ΣΑΣ ΠΙΑΣΕΙ Ο ΚΩΛΟΣ ΣΑΣ. Αυτό το τελευταίο το θυμάμαι από τη θεία μου τη Μαριγούλα. Τρομερή ατάκα ε.

Τέλοσπαντων, πάντα με ξενίζει το να φοράνε ντάλα μεσημέρι, μη σου πω πρωι πρωί, μεταξωτά. Και τι μεταξωτά.

Η μια το έχει συνδυάσει με κουφή κορδέλα-μπαντάνα με γαλάζιες κλωστές που κρέμονται μέχρι τον κώλο (το έσκισα το θέμα σήμερα με τους κώλους).

Ενώ η άλλη φοράει μεταξωτό κοκτέιλ φόρεμα με υπερτακούνες 10 το πρωι, στην Ομόνοια και πιο συγκεκριμένα στην Πατησίων. Όσο να πεις, εγώ αγριεύτηκα μια φορά.

Ποδαράκια είπα πριν (έλα "ΤΡΕΧΑΤΕ ΠΟΔΑΡΑΚΙΑ ΜΟΥ... μπλα μπλα") και θυμήθηκα:

Τα τρομερά ρειβονάτα μοκασίνια! Μιλάμε πας στο κλαμπ και βλέπουν όλοι που είσαι και πως το πας στο χορό! Δεν έχω ματαδει τόσο έντονα παπούτσια!

Και μετά, το ΤΣΟΚΑΡΟ. Ενός λεπτού σιγή. Ενός λεπτού σιγή είπα! Για κάτι που νομίζα πως πέθανε αλλά όχι, έχει και δευτέρα παρουσία.

Τέλος, (επιτέλους για εσάς) ένα κουιζάκι. Ποιός είναι ο μεσιέ από κάτω; Θα δώσω τρομερό στοιχείο, έχει αδυναμία σε ένα μονό αριθμό, τον μοιράζει παντού. Και σε μένα και στις μανταμίτσες του μπλογκ το ίδιο θα έδινε!