Ωραίο Νέο Αίμα

Ήθελα καιρό να πω μια κουβέντα για 2 κορίτσια που μου βγάζουν το ίδιο vibe και με ενθουσίασαν πολύ και οι δύο όταν τις πρωτοείδα/άκουσα:

1. Είδα το Juno, τι υπέροχη ταινία. Η Ellen Page τα δίνει όλα, απίστευτα τυπάδικη ερμηνεία για μια ταινία που πήρε και Οσκαρ σεναρίου (δικαίως πιστεύω, πολύ καλογραμμένο).

2. Από την άλλη, άκουσα τη  Soko (Stéphanie Sokolinski) πριν κανά μήνα και δεν μπορώ να ξεκολλήσω από την τρομερή και μπερδεμένη αγγλογαλλική προφορά με την οποία τραγουδά/μιλά στο κομμάτι "I'll kill her".

GoGo Girls!

Δεν έχω πίεση!

Που πάει ο άνθρωπος, σε τι κόσμο θα έρθουν τα παιδιά μας?

Τι έπαθε αυτή θα λέτε, αλλά μόλις γύρισα στο λατρεμένο μου σπιτάκι από το νοσοκομείο. Έκανα επέμβαση αδιάφορων για εσάς λεπτομερειών αλλά με αποτέλεσμα stylish τυλιγμένο κεφάλι τενίστριας. Πολύ μου πήγαινε θα το υιοθετήσω και τώρα το καλοκαίρι να είμαι τυλιγμένη με τουρμπάνι!

Τελικά, that girl needs therapy και είμαι 25 χρονών και έχω κάνει ήδη 4 εγχειρήσεις για άσχετα πράγματα που ανακαλύπτει ο κάθε άνθρωπος για το σώμα του και την κεφάλα του έτσι στο πουθενά!

Το μόνο σίγουρο είναι οτι πίεση δεν έχω. Είναι κάτι και αυτό!

Και τι περίεργο αυτό το συναίσθημα που μέσα σε μια μέρα εξοικειώνεσαι τόσο με την κοπέλα του διπλανού κρεββατιού μέχρι και που μιλάς για τα πιο προσωπικά πράγματα. Αλλά μετά που φεύγεις, είσαι τόσο ανακουφισμένη δεν θα τη δεις άλλο και αυτή εσένα και τον πόνο σου, γιατί και αυτός τελειώνει.

Τέλοσπαντων, είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι σπιτάκι μου!

Φυσικά, έτσι για διάλλειμα στο νοσοκομείο χτύπησα και μια φωτό ενός τελείως χάλια παπουτσιού!

Αντε, στην υγειά μας!

Η στιγμή λίγο πριν...

κάποιοι να φάνε τα μούτρα τους.

Η θεία η Μαριώ θα μπορούσε να πηγαίνει και περπατώντας από πίσω...

Και μετά λένε πως γίνονται τα ατυχήματα! Α ρε Ελλάδα, με τρέλα και κορδέλα!

Καλή βδομάδα στα εργαζόμενα νιάτα

Μου διέφυγε καθότι δεν είμαι και πολύ θρησκευτικός τύπος (από φέτος έκοψα και την Ανάσταση, άρα κάθε σχέση με την εκκλησία) και δεν σας ευχήθηκα και τα χρόνια τα πολλά.

Βάλε και οτι κρύωσα και είμαι από χτες τάβλα με 38 και 8, 39 και 9 κλπ... Βλακεία το Πάχα φέτος!

Η παρακατω πρωτοπορία μας έρχεται από τη Σαλαμίνα (οχι, δεν έκανα εκεί Πάσχα). 

Δεν παιζόμαστε μιλάμε!

Και σας αφήνω για καλή εβδομάδα με μια όμορφη φωτογραφία από το Θεολόγο (ναι, εκεί έκανα Πάσχα).

Με αφαιρετική διάθεση

Να σχολιάσω οτι ο blogger έχει αρχίσει να με κουράζει. Πολλές φορές τα links δεν φορτώνουν/δεν ανταποκρίνονται και πρέπει να το κάνες refresh 5-6 φορές για να φορτώσει κάποια στιγμή... Και όταν ετοιμάζεις ποστ βγαίνει όλη την ώρα αυτό το τρομοκρατικό, καλή ώρα :

"Δεν ήταν δυνατή η επικοινωνία με το Blogger.com. Μπορεί να αποτύχει η αποθήκευση και η δημοσίευση. Επανάληψη προσπάθειας..."

Αντε, γιατί έχουμε και δουλειές! -->

Σα σε βρει η μοναξιά, μια κοπελιά σε περιμένει πάντα στην Πατησίων.

Αυτό το σηματάκι κανονικά δείχνει ένα δελφινάκι να βουτά στα κύματα αλλά εγώ στην πρώτη ματιά είδα μια κυριούλα προφίλ, με φακιόλι,  ίσως και να ακούει μουσική! Το φλαπα γλούπα του κύματος δείχνει την ένταση της στιγμής :Ρ

Σεμνά, μην της βάζεις χέρι! Μας βλέπει και ο κόσμος! 

Εσύ... τι συγκρότημα θα ήσουν?

Θα ήμουν Franz Ferdinand:

"Do you want to"

"Walk Away"

Θα ήμουν CAKE:

"Frank Sinatra"

"Dime"

Απαντήστε όλοι, με comment και με ποστ ακόμα καλύτερα!

Εθνική Οδός ΑΛ(ού φαν παρκ)

Στον πηγαιμό για τη δουλειά, πολλά θα δουν τα μάτια σου. Κάθε μέρα χαζεύω επί τουλάχιστον 2 ώρες τα πάντα γύρω μου μέσα από το αυτοκίνητο και καμμιά φορά δεν αντιστέκομαι στον πειρασμό να εξασκήσω το γνωστό μου σπορ. Βέβαια, δε μου δίνει την ευχαρίστηση του κλασικού ρουχό/ανθρωποκεντρικού φωτορεπορτάζ, αλλά κάτι είναι και αυτό μέσα στη μιζέρια του αυτοκινήτου σου.

Για τις δύσκολες στιγμές μοναξιάς, κρεμάς ένα πιθήκι ΝΑ από τον καθρέφτη, να έχεις πάντα έναν άνθρωπο να πεις τον πόνο σου. Μπορεί σε κανά απότομο τρακάρισμα να σου βγάλει το μάτι, αλλά σκέψου πόσο καλός σάκος του μποξ μπορεί να είναι!

Εδώ έχουμε την κλασική περίπτωση χαζομπαμπά που το ξέσκισε. Μα φωτογραφία του μπόμπιρα? Τυπωμένη σε φορμάκι?? Πραγματικά, πολύ γλυκό.

Αυτά είναι κλασικά συμπτώματα καγκουρίτιδας.

Θα το θεωρήσε αστείο, αλλά αν διαβάσετε προσεκτικά αυτά που γράφει είναι πολύ στενάχωρο. Και να φτάσεις στο σημείο να το δηλώσεις στο αυτοκίνητο σου...

Ταινία κινουμένων σχεδίων του Ντίσνευ στο πίσω κάθισμα! Ήμαρτονε! Βέβαια, καλύτερα από σεμεδάκια!

Ένα πολύ τρομακτικό σμαρτάκι, με ένα τύπωμα σα ν είναι τρακτέρ ή κανά ζώο με πολύ σκληρό κέλυφος! Και δεν ήταν διαφημιστικό, γιατί να το βάλεις??

Και για το τέλος, το αμαξάκι της Κάντυ Κάντυ (είχα βρει και την ομπρέλα της πιο παλιά)!

Βλέπω τριγύρω

Πολύ μου αρέσουν οι κυρίες που φοράνε τα πολύ παλιά αξεσουάρ τους και τα φοράνε με στυλ, αριστοκρατία και class. Εξάλλου, μόδα είναι και γυρίζει!

Μεγάλο δίλλημα, η χαμηλοκάβαλη φούστα το χειμώνα. Που να το κρύψεις το καλσόν που για να μπει καλά και να μη σου φεύγει (που να ξέρετε εσείς οι άντρες) πρέπει να σου φτάνει μέχρι τον αφαλό σα να φοράς παμπερς! Υπάρχουν και τα χαμηλοκάβαλα θα προφτάσουν οι μοδάτες, αλλά εμένα με πέφτουν αυτά, πολύ δύσχρηστα. Τέλοσπαντων, η ιδέα της φίλης μας είναι απλά βλακεία. Πολύ γυφτέ και... ξεβρακωτέ :ΡΡΡ

Η μηχανόβια γκόμενα, τι να πω... Παντελόνι, πουκάμισο, παπούτσι, κασκόλ και η χρυσή μηχανή μαζί, οτι πρέπει για να ξυνίσεις πρωι πρωι.

Και εδώ το χαρούμενο εκδρομικό εσταντανέ: Η μηχανάρα του μπαμπά και από δίπλα το ποδηλατάκι του μπόμπιρα για να ετοιμάζεται!