Κρύο Κρύο Κρύο Ζεστό Κρύο....

Φεύγουμε από Κηφισιά με τρένο για να πάμε στην Πατησίων ΑΣΟΕΕ να ψηφίσουμε.
50 λεπτά στο τρένο για αυτή τη διαδρομή και ήδη σκέφτομαι ποιός θα μου ξεπληρώσει το χαμένο μου χρόνο.
Στη σχολή γίνεται ο γνωστός πανικός, μας κατευθύνουν στο σωστό σημείο για άμεση ψηφοφορία.
Μετά κατεβαίνουμε στο υπόγειο που έχει κυλικείο, όπου παραδόξως δε φαίνεται να υπάρχουν φοιτητές. Εκκωφαντική ελληνική ραπ ακούγεται, μια παρέα που καπνίζει μπάφους, σκυλιά και περίεργες φιγούρες. Είναι αναρχικοί που κάνουν το κέφι τους ανενόχλητοι. Η ωρολογιακή βόμβα στα έγκατα της εκπαίδευσης.

Παίρνουμε λεωφορείο 608 για να πάμε Μέγαρο Μουσικής. Στο Πανεπιστήμιο ο οδηγός μαζί με τη στάση μας ενημερώνει οτι είναι τέρμα και οτι "Αυτό δεν είναι πια 608!". Απλά, κατεβείτε κάτω. Ανεβαίνουμε με τα πόδια μέχρι Σύνταγμα απο Πανεπιστημίου. Βρίζω ασταμάτητα που το πιο μεγαλοπρεπές κομμάτι του κέντρου έχει γίνει μια ατελείωτη εμποροπανήγυρης.
Στο Μέγαρο με 12 ευρώ από τα θεωρεία βλέπουμε "Nederlands Dans Theater Ι". Νιώθω λίγο ανεβασμένη ψυχολογία, κοιμάμαι με μια υψηλή αίσθηση κουλτούρας (αν και δε μας ανήκει).
Πάλι με απογοήτευση θα κοιμηθώ.

Ένα όχι και τόσο χαρούμενο hit!

Σε ελεύθερη μετάφραση το Alors on Dance!

Όποιος λέει σπουδές εννοεί δουλειά, όποιος λέει εργασία εννοεί κορίτσια, όποιος λέει χρήματα εννοεί έξοδα, όποιος λέει πίστωση εννοεί χρέος, όποιος λέει χρέος εννοεί δικαστικός κλητήρας που σημαίνει καθισμένος στα σκατά.
Όποιο λέει Αγάπη εννοεί τα παιδιά, λέει για πάντα εννοεί διαζύγιο.
Που σημαίνει συγγενείς, που σημαίνει πένθος, γιατί τα προβλήματα δεν έρχονται μόνα τους.
Όποιος λέει κρίση εννοεί κόσμος που λιμοκτονεί, εννοεί τρίτος κόσμος......
τότε θα βγούμε έξω για να ξεχάσουμε όλα τα προβλήματα.
Γι 'αυτό χορεύουμε ...

Να πω και εγώ την πολιτική βλακεία μου

 
Κύριε Παπανδρέου μου,

Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. 
Όσο ξέρω πως κάποιοι κάποιοι δε θα πρέπει να ανησυχήσουν ποτέ μήπως χάσουν τα 1000 ευρώ τους γιατί κανείς δε θα τους ελέγξει ποτέ, ενώ παράλληλα η προθυμία τους για εργασία θα βασίζεται πάντα στην τιμιότητα του χαρακτήρα τους άλλο τόσο και εγώ θα θέλω πάντα να γίνω ένας από αυτούς, ασυνείδητα θα αυτολυπούμαι τον εαυτό μου, θα ζηλεύω το διπλανό μου, θα βάζω τρικλοποδιές άθελα μου, θα λαδώνω και θα κλέβω λιγάκι μήπως και νιώσω λιγότερο κορόιδο. Θα συνεχίσω να είμαι ο Έλληνας που έχουμε όλοι συνηθίσει.

Δώστε τους τη μονιμότητα, 500 ευρώ στο χέρι ακόμα και αν ξύνουν τα αυτιά τους, αλλά δώστε κίνητρο για παραγωγικότητα. Να αποκτήσουν τα υπόλοιπα 500 με ιδρώτα (ξέρετε από αυτό τον απλό ιδρώτα που βγάζουμε όλοι μας καθημερινά γιατί ξέρουμε οτι υπάρχει έλεγχος, αξιολόγηση και εποπτεία για την επόμενη και την παρεπόμενη μέρα) και δείκτες παραγωγικότητας και εξυπηρέτησης του λαού εκείνου που τους πληρώνει να είναι εκεί (και δεν μπορεί να είναι εκεί να τους ελέγξει). Με απλές μειώσεις αποδοχών αλλά διατήρηση της έλλειψης της καθημερινής εποπτείας και ανταμοιβής φοβάμαι πως το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να πεισμώσουμε ακόμα περισσότερο ένα κακομαθημένο παιδί που του πήραμε ένα παιχνίδι λιγότερο αλλά έτσι κι αλλιώς θα εξακολουθούμε να το κανακεύουμε για μια ζωή.

Μη διανοηθείτε να πειράξετε τα λίγα που γεύονται οι άνθρωποι που δουλεύουν σα σκυλιά στον ιδιωτικό τομέα. Θα έχετε υπογράψει ιδιοχείρως το ρητορικό ερώτημα "Θα εξαφανιστεί η αξιοπρέπεια και η ανταγωνιστικότητα του ελληνικού εργατικού δυναμικού;"

Εγώ δεν ξέρω από αυτά αλλά έχω σιχαθεί να σκέφτομαι αυτά.