Θεσσαλονίκη, λίγο πριν τις εκλογές

Ταξιδεύουμε προς το άγνωστο ακολουθώντας τον ήλιο

Παρόλα αυτά πέφτουμε συνέχεια σε ένα μαύρο κώλο

Μέχρι να έρθει κάποιος να μας δώσει τις πρώτες βοήθειες

και ο κύκλος επαναλαμβάνεται

Οφθαλμαπάτη

Το Getitnow βγάζει κάθε μέρα μια ευκαιρία. Άλλοτε καλή άλλοτε βλακεία.

Την προηγούμενη βδομάδα έλαβα ένα newsletter - βλέπε την εικόνα παρακάτω. Κλικ στο λινκ και βλέπω οτι ο οδηγός μαγειρικής δινόταν με 0,01 ευρώ. Getitnow λοιπόν.

Έρχεται μετά από 2 μερούλες αυτό:

Βλέπετε κάποια διαφορά?

Για την ιστορία, στο link πουλιέται τώρα με 3 ευρώ και λέει - μπορεί και να το έλεγε - οτι είναι 62 σελίδες.

Εντάξει, τσάμπα πράμα αλλά προς τι η παραφουσκωμένη φωτογραφία?

 

Μια μέρα σαν και αυτή

Είναι πολύ δύσκολο να γράφεις ποστ και να τρώς χωνάκι magnum (σοκολάτα εννοείται).

Αλλά είναι που τα μπλογκ είναι προσωπικά και αυτή είναι μια από αυτές τις στιγμές που θέλω να θυμάμαι.

Περπάταγα λοιπόν πάνω στην Πατησίων για να πάω να δώσω μάθημα στην ΑΣΟΕΕ. Μπερδεμένα συναισθήματα, αγωνία με σιγουριά και αναδρομική ανακούφιση.

Αυτή τη στιγμή την είχα ονειρευτεί πολλά βράδια τα τελευταία χρόνια και κάθε βήμα που έκανα προς τη σχολή ήθελα να το θυμάμαι. Με παρατηρούσα, σαν τρίτος.

Pause. Βιτρίνα με παπούτσια και έχω περίπου 1 και 45 λεπτά μέχρι την εξέταση. Τα βλέπω, φουντώνω. Βλέπω την τιμή. Το πράγμα γίνεται δελεαστικό. Σε 10 λεπτά τα έχω αγοράσει και συνεχίζω προς τη σχολή. 

Λουλακί παραθυράκια και λουλούδια στη Σίνα, ομορφαίνεις βάδισμα μου την Αθήηηηηηηνα.

Start. Μπαίνω στη σχολή και ξαναγυρίζω στο μοτίβο συγκίνηση, αγωνία, χαρά, λύπη, χαρμολύπη. Α, και κούραση, πολύ κούραση.

Βλέπετε είναι το τελευταίο μάθημα. Το έχω πάρει απόφαση εδώ και καιρό πως αυτό το Σεπτέμβριο θα το ξεπέταγα το θέμα σχολή (2η σχολή) και νομίζω πως σίγουρα θα το περάσω. Μετά σκέφτομαι πως το βλέπω πολύ αλαζονικά, ποτέ δεν ξέρεις. Αλλά τίποτα δε μπορεί να μου ανακόψει την προσμονή για ελευθερία. Είμαι εκεί απλά για την παράσταση νίκης.

Περιμένοντας στο διάδρομο της αίθουσας εξέτασης και προσπαθώντας να μείνω ψύχραιμη βγάζω τα καινούργια παπούτσια και τα φοράω. Νιώθω πολύ περήφανη. Νιώθω σαν τη Μαφάλντα, αλλά δεν ξέρω γιατί. Σκέφτομαι τι κρίμα που είναι που το 99% των φωτογραφιών που βγάζουν οι άνθρωποι είναι από τη μέση και πάνω. Τι κρίμα να μην μπορεί όλος ο κόσμος να δει τι όμορφα που είναι τα παπούτσια μου. Μάλλον νιώθω σαν την Μαφάλντα επειδή νιώθω ντροπή που αντί να συγκεντρώνομαι στο μάθημα κάθομαι και χαζεύω τα παπούτσια μου. Αυτό το ηλίθιο αίσθημα ευθύνης της Μαφάλντας.

Περνάει η ώρα, διαβάζω και λιγάκι, όσο πρέπει για να μην πάθω πανικό αλλά να κάνει και καλό. Παίρνουμε τα θέματα, είναι γνωστά, λίγο αφηρημένα αλλά οκ, μπορώ να γράψω.

Το πρώτο θέμα πάει, τα άλλα δύο είναι λίγο κάπως. Συνεχίζω και παράλληλα σκέφτομαι πως τελείωσε, επιτέλους είμαι ελεύθερη βιβλίων. Εκνευρίζομαι που δε με αφήνω να τελειώσω πρώτα και μετά να πανηγυρίσω. Συγκεντρώνομαι. Γράφω εκεί τις βλακείες μου. Τέλος.

Παίρνω ταξί, δεν έχει ηλεκτρικό Βικτώρια (τι πρωτότυπο), αλλά και να είχε πάλι θα έπαιρνα. Έχει αρχίσει το πρόγραμμα ανταμοιβής. Είμαι μια βασίλισσα και θα πάω με ταξί σπίτι.

Γυρίζοντας σπίτι τρώμε συσκευασμένα παγωτά ΔΕΛΤΑ. Τα αγαπώ πολύ, ξέρεις τι να περιμένεις. Είναι ο τρόπος μας να κάνουμε μια σύντομη γιορτή. Πολύ εύκολοι και φτηνοί είμαστε.

Και τώρα μπορώ και να ευχαριστηθώ τα παπούτσια μου χωρίς τύψεις. Βέβαια, κανείς δε μου υπόσχεται οτι πέρασα, αλλά είπαμε το έχω δέσει τώρα, δε γίνεται να γίνει αλλιώς. Και τελικά, όλος ο κόσμος (ο δικός μου κόσμος) μπορεί να δει τι όμορφα που είναι τα παπούτσια μου!

Θέλω να ουρλιάξω από χαρα. Αυτό δεν μπορώ να το βγάλω φωτογραφία να σας το δείξω!!!

ΥΓ1: Και ας μην περάσω φέτος όλα τα μαθήματα, τουλάχιστον θα μπορώ πάντα να θυμάμαι πως νιώθεις μια μέρα σαν και αυτή.

ΥΓ2: Το παγωτό έχει τελειώσει εδώ και πολύ ώρα. Δυστυχώς :Ρ

Σέριφος, η άγρια

Δε θα βρείτε οργανωμένες καταστάσεις στη Σέριφο αλλά θα βρείτε ένα αγνό νησί, πράγμα που ίσως σχετίζεται με το ότι οι ντόπιοι ενίοτε δε σου επιφυλάσσουν και την καλύτερη υποδοχή (μπορεί και να είναι λάθος εντύπωση μιας και έμεινα για μόλις 4 μέρες και με ΠΟΛΥ αέρα).

 

Παραλίες

Λιβαδάκια: Η παραλία του κάμπινγκ, δίπλα στο λιμάνι, πολύ πολύ καλή, συνιστώ ανεπιφύλακτα!

 

Κουταλάς: ξεχασμένη 80ίλα παραλία, θα φας στη γραφική ταβέρνα "Υπάρχο".

Μεγάλο Λιβάδι: Γεμάτη θάλασσα, με πράσινη αστραφτερή άμμο, μια κομμένη γέφυρα και ένα παρατημένο ανατριχιαστικό αρχοντικο.

 

Πλατύς Γιαλός: Άγριος και αγνός.

Επίσης, Ψιλή Άμμος, Αγ. Σώστης και Λια, πολύ γνωστές και must visit, αλλά σόρρυ δεν είδα γιατί φύσαγε ελλεινά (δες μετά).

 

Φαγητό/Ποτό/Γλυκό

 

Γαριδομακαρονάδα στο Λιβάδι στης "Καλής", αξιοπρεπής.

Λουκουμάδες στο Μέλι, πολύ καλοί!

Ποτάκι στο Yacht Club στο Λιβάδι, αν βρεις να κάτσεις ποτέ.

Στη Χώρα, πολύ προσεγμένο μπαράκι το Αέρινο.

Καφέ/πρωινό στο Άνεμος στο Λιβάδι, τέλεια.

ΟΧΙ ΣΤΟ ΖΟΡΜΠΑ στη Χώρα, ξου ξου ξου!

 

Χώρα

 

Ψηλά, άσπρα, καθαρά, αγέρωχα, με απίστευτο αέρα αλλά σκέτη γλύκα. Έχει και λίγα μαγαζάκια για δωράκια.

 

 

Μερικές άλλες οπτικές

 

Άλλα Χαριτωμένα

Οι 2 πρώτες είναι ύμνος στον αέρα.